Σε όλη μου τη ζωή
ταξίδεψα σε δύο θάλασσες.
Η μία ήταν ήρεμη…γαλήνια…
Ταξίδευα με γνώμονα τη λογική.
Η άλλη ήταν άγρια… τρικυμισμένη…
ταξίδευα επικίνδυνα
με φόβο να χαθώ για πάντα.
Μπορώ όμως να πω πως ήταν
οι ωραιότερες μέρες της ζωής μου.
Η ζωή χωρίς ρίσκο δεν έχει νόημα κανένα.
Σε απόκρημνα βράχια μπορεί να τσάκισα
τόσα και τόσα όνειρα μα όσο σκέφτομαι
ότι θα ταξιδεύουν σε θάλασσες γαλάζιες
η ψυχή μου γεμίζει γαλήνη κι ομορφιά.
Ρ.Β.
ταξίδεψα σε δύο θάλασσες.
Η μία ήταν ήρεμη…γαλήνια…
Ταξίδευα με γνώμονα τη λογική.
Η άλλη ήταν άγρια… τρικυμισμένη…
ταξίδευα επικίνδυνα
με φόβο να χαθώ για πάντα.
Μπορώ όμως να πω πως ήταν
οι ωραιότερες μέρες της ζωής μου.
Η ζωή χωρίς ρίσκο δεν έχει νόημα κανένα.
Σε απόκρημνα βράχια μπορεί να τσάκισα
τόσα και τόσα όνειρα μα όσο σκέφτομαι
ότι θα ταξιδεύουν σε θάλασσες γαλάζιες
η ψυχή μου γεμίζει γαλήνη κι ομορφιά.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Είναι υπέροχο να ταξιδεύουν τα όνειρά μας κι ας ειναι και σε φουρτουνιασμένες θαλασσες.
Δεν είναι αλήθεια;
Και η ήρεμη θάλασσα είναι ένα ρίσκο! Κρύβει αρκετές παγίδες!
Γι' αυτό μεταξύ φουρτουνιασμένης θάλασσας και της γαλήνιας, προτιμώ... το απάνεμο λιμάνι και να χαζεύω τις θάλασσες και όσους ταξιδεύουν!
Εξάλλου τα όνειρα είτε εντός είτε εκτός θαλάσσης, δεν εκπληρώνονται...
Εχεις δίκιο τα ονειρα δεν εκπληρώνονται. Ομως ας υπάρχουν για να ομορφαίνουν τη ζωή μας.Καλησπέρα Σταμάτη.
Δημοσίευση σχολίου