Σαν δροσερή αύρα
πέρασε η σκιά σου
και με άγγιξε…απαλά… τόσο απαλά
που κράτησα τα βλέφαρα κλειστά
μη και χαθεί το όνειρο.
Το φως του φεγγαριού
τρύπωσε από τις γρίλιες
για να φωτίσει το ξεχασμένο πρόσωπό σου
έτσι όπως σε πρωτογνώρισα.
Ένα αγόρι γελαστό…χαρούμενο…
μα τόσο επιπόλαιο!
Ηξερε να χαρίζει όμορφες στιγμές
αλίμονο…εφήμερες!
Ρ.Β.
πέρασε η σκιά σου
και με άγγιξε…απαλά… τόσο απαλά
που κράτησα τα βλέφαρα κλειστά
μη και χαθεί το όνειρο.
Το φως του φεγγαριού
τρύπωσε από τις γρίλιες
για να φωτίσει το ξεχασμένο πρόσωπό σου
έτσι όπως σε πρωτογνώρισα.
Ένα αγόρι γελαστό…χαρούμενο…
μα τόσο επιπόλαιο!
Ηξερε να χαρίζει όμορφες στιγμές
αλίμονο…εφήμερες!
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Δεν φαντάζεσαι πόσο μου ταιριάζει αυτό...
Καλημέρα Ρένα μου
Χαίρομαι ιδαίτερα Μαρία μου.Καλημέρα.
Όλα τα όμορφα είναι και εφήμερα! Δυστυχώς...
Μάλλον αυτός που δεν ονειρεύεται, δεν πλανάται από τα εφήμερα όνειρα!
apokalipsis.
Είναι όλα τα όμορφα εφήμερα; Νομίζω όχι πάντα. Αν είναι έτσι θα αφαιρούσαμε από τη ζωή μας ό,τι όμορφο υπάρχει αφού θα ήταν εφήμερο.
Δημοσίευση σχολίου