Μου’ λεγες πως είναι
ο δρόμος της ζωής χαρά.
Κι εγώ η αφελής σε πίστεψα
έκανα όνειρα τρελά
πως θα διαβούμε χέρι-χέρι
το δικό μας μονοπάτι.
Μα εσύ αντί να το στρώσεις
με πολύχρωμα λουλούδια
το φύτεψες μ’ αγκάθια
που μου ματώναν την ψυχή.
Μπορεί να έφυγες χωρίς ν’ αφήσεις πίσω σου
ίχνος από τις λίγες καλές στιγμές
που ζήσαμε μαζί, μα εκείνο που δεν μπόρεσες
να κλέψεις είναι τα όνειρά
που με κρατούν ακόμα ζωντανή.
Ρ.Β.
ο δρόμος της ζωής χαρά.
Κι εγώ η αφελής σε πίστεψα
έκανα όνειρα τρελά
πως θα διαβούμε χέρι-χέρι
το δικό μας μονοπάτι.
Μα εσύ αντί να το στρώσεις
με πολύχρωμα λουλούδια
το φύτεψες μ’ αγκάθια
που μου ματώναν την ψυχή.
Μπορεί να έφυγες χωρίς ν’ αφήσεις πίσω σου
ίχνος από τις λίγες καλές στιγμές
που ζήσαμε μαζί, μα εκείνο που δεν μπόρεσες
να κλέψεις είναι τα όνειρά
που με κρατούν ακόμα ζωντανή.
Ρ.Β.