Φθινόπωρο

Το χρώμα της μοναξιάς.

Το άρωμα της διψασμένης γης

φέρνει μαζί του το Φθινόπωρο.

Τ' αστέρια, το φεγγάρι

κρύβονται φοβισμένα

πίσω από γκρίζα σύννεφα.

Οι πρώτες χοντρές ψιχάλες

θα πέσουν να ξεπλύνουν

καλοκαιρινές αμαρτίες

που βαραίνουν το σώμα μα και την ψυχή.

Οταν η βροχή δυναμώσει

ακάλεστη η μοναξιά

θα σου κτυπήσει την πόρτα

να σου θυμίσει την ώρα.

Θα κλείσεις τα παράθυρα

για να μη μπει στο σπίτι

η βροχή παρέα με τη μοναξιά.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

Μη μου κλείνεις

την πόρτα

άνοιξέ τη διάπλατα

και δέξου με

έτσι, όπως είμαι.

Δεν σου ζητώ πολλά

"Μίλα μου

αγάπα με

πρόσεχέ με".

Ισως μια μέρα

βρεθείς και συ μόνος,

τότε θα νοιώσεις

την έλλειψη επικοινωνίας

και θα ζητάς απεγνωσμένα

ν' ανοίξεις μια πόρτα

για να χαθείς μέσα

σε μια ζεστή

ανθρώπινη αγκαλιά.

ΦΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ.

Σκαλοπάτια

Ένα-ένα ανέβηκα

τα σκαλοπάτια της ζωής.

Αγγίζω...τα τελευταία...

Δεν ξέρω...κανείς δεν ξέρει...πότε.

Κοιτάζω πίσω μου.

Δεν ήταν εύκολη ανάβαση.

Δύσκολα χρόνια παιδικά.

Πόσες μα πόσες φορές δε γλίστρησα

σε δύσκολα περάσματα

περάσματα που αφήνουν

σημάδια ανεξίτηλα...στο σώμα...στην ψυχή.

Μα να'μαι...κοιτάζω από ψηλά

μ'ένα χαμόγελο ειρωνικά πικρό.

Σκέφτομαι...το θέλω ή όχι

να περάσω στην πέρα όχθη...

στο άγνωστο...στο τίποτα.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

Μνήμες

Την εικόνα σου

να σβήσω

από τη μνήμη

γυρεύω απεγνωσμένα.

Τα σημάδια του χρόνου

θέλησα να δω

χαραγμένα

στ' όμορφο πρόσωπό σου.

Ήθελα να πάψω

σαράντα χρόνια τώρα

μόνη να γερνώ

δίπλα στη νεανική σκιά σου.

ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ