Σουρουπώνει.
Το κρύο τσουχτερό.
Ενα ψιλό χιονάκι
μάζεψε από νωρίς
τους τελευταίους διαβάτες.
Καθισμένη μόνη
πίσω από το τζάμι
κοιτάζω θλιμμένα
τον έρημο δρόμο.
Παγωμένα
τρομαγμένα πουλιά
ψάχνουν τη φωλιά τους.
Ζεστή αναπνοή
θολώνει το τζάμι
η μορφή σου
διαγράφεται θολή.
Μορφή σβησμένη
χρόνια πολλά
από τη θύμηση.
Η καρδιά σκιρτά
ραγίζει, θυμάται
μνήμες νεανικές.
Πόσο με πόνεσες αλήθεια.
Απλώνω το χέρι
διαγράφω
με μια κίνηση
το παρελθόν.
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ
