Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Εφυγες!


Έφυγες!
 Χωρίς εξήγηση καμία.
Δικιά σου ήταν η επιλογή.
Δε θέλησες ποτέ να μάθεις
αν είμαι ακόμα στη ζωή.
Σε παρακαλώ μην έρχεσαι στα όνειρά μου.
Θέλω πια να φύγεις από τη ζωή μου.
Ο χρόνος τελειώνει για μένα…
Θέλω να ξεχάσω και να φύγω
 με ένα χαμόγελο πικρό
ζωγραφισμένο στα χείλη που δεν ξέχασαν!

Ρ.Β.

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Δώσε μου το χέρι σου!


Δώσε μου το χέρι σου
έχω τόσο ανάγκη να κρατηθώ από ένα χέρι δυνατό
να με στηρίξει αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Όμως εσύ πέρασες χωρίς μια καλημέρα.
Πόσο ανόητη είμαι να αναζητώ το χέρι σου!

Και είναι σκοτάδι σήμερα…χάθηκε και το φεγγάρι
να μου φωτίσει τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής.
Δεν πειράζει θα τα περάσω μόνη!
Μα δεν είναι μόνο το σκοτάδι.
είναι και τούτα τα δάκρυα να μου θολώνουνε την όραση.

Ρ.Β.


Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Αναμνήσεις.


Όσο κι αν οι καιροί είναι δύσκολοι.
Όσο κι αν τα χρόνια περνούν
και βαραίνουν την καθημερινότητά σου.
Όσο κι αν η μοναξιά μέρα τη μέρα γίνεται αφόρητη.
Ωστόσο υπάρχουν στη ζωή όμορφες αναμνήσεις
που σου γλυκαίνουν τις μέρες σου.
Πόση ομορφιά μας χαρίζει η κάθε εποχή!
Το φθινόπωρο με το συννεφιασμένο ουρανό.
Σε λίγο η μπόρα θα ξεσπάσει για να ξεπλύνει
την προδοσία στον έρωτα, στη φιλία.
Αρκεί να έχεις τη δύναμη να συγχωρείς
και να κρατάς μέσα σου ό,τι καλό συνέβη στη ζωή σου.
Πώς να ξεχάσω εκείνα τα όμορφα δειλινά δίπλα στη θάλασσα
όταν μου κρατούσες το χέρι και περιμέναμε το δειλινό
για να απολαύσουμε τα μαγικά χρώματα της φύσης.
Μπορεί η σημερινή απομόνωση να βαραίνει τα γηρατειά.
Γύρνα πίσω και ξαναζήσε ό,τι όμορφο έζησες ως τώρα!