Τη μέρα
εκείνη
του
Σεπτέμβρη
μίκρυνε
ο κόσμος γύρω μου
όταν τ’
αεροπλάνο
μ’
έπαιρνε για πάντα μακριά σου.
Ήταν μια
μέρα ηλιόλουστη.
το νησί
κολύμπαγε
στην
ασημωμένη θάλασσα.
Ξάφνου ο
ήλιος χάθηκε
σύννεφα
μαύρα σκέπασαν τον ουρανό
το
φινιστρίνι θάμπωσε
με τις
πρώτες σταγόνες βροχής.
Η
σιλουέτα σου χάθηκε
από τα
βουρκωμένα μάτια μου
όπως και
το νησί που λάτρεψα
και
κράτησα για πάντα στην καρδιά μου.
Ρ.Β.