Νυχτερινή Επίσκεψη

Μονότονος ο ήχος της βροχής
με νανούρισε γλυκά...
Ενα σύννεφο με πήρε αγκαλιά
και με ταξίδεψε μέσ' τη βροχή.
***********
Τι κρίμα το κουδούνι χτυπά επίμονα.
Ποιός να' ναι τέτοια ώρα.
Ανοίγω.
Εσύ! Πώς είναι δυνατόν
μετά σαράντα ολόκληρα χρόνια.
Με το ίδιο εκείνο γλυκό χαμόγελο
που κάποτε μου' κλεψε νου και καρδιά.
Απλώνεις το χέρι... Ενα μπουκέτο ανεμώνες!
*****************
Διστάζω...η ματιά μου πέφτει
στις ξεραμένες ανεμώνες
που μου' χες κάποτε προσφέρει.
-Σε παρακαλώ τις μάζεψα
με κόπο και με κίνδυνο
πάνω από το βράχο εκείνο τον απόκρημνο.
Θυμάσαι; Εκεί που γκρεμίσαμε κάποτε τα όνειρά μας.
Ηρθα για μια συγνώμη.
Υπάρχει λίγος χρόνος για μια καινούρια αρχή.
Τι ειρωνεία θεέ μου!
Ανοίγω το στόμα...φωνή δεν έχω.
Ολα πνιγμένα στο σκοτάδι.
Ψεύτικα σαν παραμύθι.
Μια αστραπή φωτίζει το άδειο μου κρεβάτι.
Ανοίγω τα μάτια. Οχι πάλι θεέ μου!
Πότε θα πάψω να ονειρεύομαι.
Βαρέθηκα τα όνειρα...τα παραμύθια...
Το σήμερα να ζήσω θέλω.
Οσο σκληρό κι αν είναι!

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

Στον Πατέρα μου

Δε σε ξέχασα ποτέ

δεν μπόρεσα να δεχτώ

ποτέ το θάνατό σου

κι αυτό γιατί ξεχείλιζες

πάντα από ζωή.

Το γέλιο, το τραγούδι, ο χορός

ήταν συνυφασμένα με τη ζωή σου.

Δε δέχτηκες ποτέ

κανενός είδους συμβιβασμό.

Ησουν λεύτερος

και πέταγες διαρκώς

από κλωνάρι σε κλωνάρι

ξέφρενα χωρίς σταματημό

ίδιος σαν τα πουλιά.

Το τραγούδι σου, το γέλιο σου

που έμοιαζαν κι αυτά

σαν κελάηδισμα πουλιών

ηχούν ακόμα

σαν αντίλαλος γλυκός

στο σπιτικό μας.

**********

Πώς μπορώ να σε φανταστώ

στον κόσμο των νεκρών;

Στον κόσμο της ανυπαρξίας;

Της απόλυτης σιωπής;

Στον κόσμο των αγγέλων;

**********

Ησουν εσύ φτιαγμένος

για να ζεις

να γεύεσαι τις χαρές της ζωής.

Γι' αυτό κι εγώ

αρνήθηκα πεισματικά

το θάνατό σου.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Ξημέρωμα

Ξημερώνει.....
Το μοναχικό μου δωμάτιο
φωτίζεται ελάχιστα
από την αχνή ανταύγεια του ήλιου
που προβάλλει δειλά.....δειλά....
εκεί που η θάλασσα αγκαλιάζει
τον γαλάζιο ουρανό.
***********
Το σπίτι βουτηγμένο στη σιωπή.
Θα' ναι ζεστή η μέρα.....
Ομως εγώ κρυώνω.
Ενα δάκρυ κυλά στο παγωμένο μου μάγουλο.
Αλμυρό κι αυτό, θαλασσινό.
*************
Τι έφταιξε θεέ μου.
Ισως παγιδεύτηκα σε λάθος όνειρα.
Ισως περπάτησα σε λάθος μονοπάτια.
Μονοπάτια που με οδήγησαν στο πουθενά.
Χωρίς προορισμό......
Μονοπάτια μοναχικά.....δύσβατα.....
Μόνη τα διάβηκα μέρα.....νύχτα.....
με ήλιο.....με βροχή.....με χιόνι.....
**************
Εψαξα να βρω το όνομα του μονοπατιού.
ΖΩΗ το λένε και αναστέναξα.

Το σπουργίτι

Με το πέρασμα του χρόνου
η μορφή σου χάνεται
στο λαβύρινθο της μνήμης.
**********
Σπουργίτι θα γενώ
να' ρθώ να σου χτυπήσω
για να σου πω μια καλημέρα.
**********
Ποιός ξέρει, ίσως μ' αναγνωρίσεις
ανοίξεις το τζάμι για να μπω
μεσ' την καινούρια σου φωλιά
την απαγορευμένη.