Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013



Φεγγαρόφωτη βραδιά!
Κανείς δεν έμεινε ν’ απολαύσει…
ν’ αφουγκραστεί το κύμα να σπάει
στα όμορφα μα τόσο απότομα βράχια
της ακροθαλασσιάς!

Τ’ αστέρια  θα μου κρατήσουν συντροφιά
κι αυτή τη νύχτα στην έρημη παραλία.

Κοιτάζω τους αστερισμούς.
Εκείνο το λαμπρό αστέρι που φωτίζει
την Ελλάδα μας έχει χαθεί.
Συνήθως  χάνεται τελευταίο…
Θαμποχαράματα!

Είναι το αστέρι της Ελπίδας
για ένα καλύτερο αύριο στον ψεύτικο…
σκληρό αυτό κόσμο που ζούμε.

Ρ.Β.


Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013


Ημουν το αστέρι σου...
ο ήλιος...το φεγγάρι...
Αναρωτιέμαι 
τώρα πώς ζεις;
Βυθισμένος στο σκοτάδι;

Ρ.Β.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013


Στέγνωσε το μελάνι στο χαρτί.
Πάγωσαν τα αισθήματα.
Η σιωπή έγινε μακρόχρονη απουσία.
Η πένα βουβάθηκε…
Σβήνουν σιγά… σιγά  οι μνήμες μέσα στο χρόνο.

Άνοιξα ένα  παράθυρο στην ανατολή.
Σίγουρα οι πρώτες ηλιαχτίδες
θα ζεστάνουν τις μέρες που έρχονται
πιο φωτεινές από το χθες.

Ρ.Β.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013





Όταν πέφτει η νύχτα
η μοναξιά σε τυλίγει τρομαχτικά.
Παρακαλάς τον ήλιο που είναι έτοιμος
να βουτήξει στα γαλανά νερά να μείνει
λίγο ακόμα να σου κρατήσει συντροφιά.

Μάταια… σε λίγο θα χαθεί στην αγκαλιά της θάλασσας
το σκοτάδι θα σε τυλίξει σιγά…σιγά…
Θα γυρίσεις το βλέμμα σου στον ουρανό
με την ελπίδα να δεις το ασημένιο φως
του φεγγαριού και των αστεριών.

Ακόμα μια μέρα έχει τελειώσει
κι εσύ ακόμα καρτερείς κάτι ν’αλλάξει στη ζωή σου.
Κι αν σήμερα το φεγγάρι κρυφτεί
πίσω από μαύρα σύννεφα τότε η μοναξιά
θα σε τυλίξει σαν βρόχος επικίνδυνα!

Ρ.Β.