Συννεφιασμένη νύχτα.
Ασχημα μαντάτα...
Η θάλασσα που γαληνεύει την ψυχή
έχασε το γαλάζιο Ελληνικό της χρώμα.
Πήρε το χρώμα του θανάτου.
Αγριεμένα κύματα σπάνε
με δύναμη σε βράχους απόκρημνους.
***********
Το φεγγάρι παλεύει να ξετρυπώσει
πίσω από μαύρα σύννεφα
Μάταια!!!
Απλώνω τα χέρια να το φτάσω
ν' ανοίξω δρόμο στις χρυσαφένιες του αχτίνες
για να φωτίσει λίγο τις πληγωμένες μας καρδιές.

Κουράστηκα

Κουράστηκα!
Ηταν γιατί κυνηγούσα
χίμαιρες...άπιαστα όνειρα...
Σκαρφάλωσα σε βράχια ψηλά...απόκρημνα...
ψάχνοντας στο πέλαγος
το πλοίο που με καπετάνιο την ελπίδα
θα έφερνε την ευτυχία.
***********
Ετρεξα ώρες ατέλειωτες
σε δάση από σημύδες
ατενίζοντας στο ξέφωτο
λαμπερές ακτίνες του ήλιου την ημέρα
μα και το φως του φεγγαριού τη νύχτα.
**********
Διέσχισα ποτάμια
ξεσκίζοντας τις σάρκες μου
σε βράχια κακοτράχαλα
χωρίς καμιά ελπίδα.
***********
Γύρισα κατάκοπη
και αργά...πολύ αργά...
για κάποιο φως μέσ' το σκοτάδι.
***********
Εκεί με βρήκε το όνειρο.
Μα ήταν κι' αυτό τόσο...μα τόσο...σύντομο.

Η θυρίδα

Τη θυρίδα αυτή
κανείς δε θα μπορέσει
να ανοίξει
ούτε πριν ούτε μετά το θάνατό μου.
*********
Βαθιά μέσα στην καρδιά μου
έχω φυλάξει το κλειδί.
Ωσάν πολύτιμα πετράδια
κράτησα κλειδωμένα μυστικά
που στόλιζαν τις μέρες
μα και τις νύχτες μιας ζωής.

Καντούνια

Πώς να ξεχάσω
εκείνα τα ανοιξιάτικα βράδια.
Σεργιανούσαμε στα σκοτεινά καντούνια
γεμάτα μυρωδιές πράσινου σαπουνιού
φρεσκοπλημένων σεντονιών
που κρέμονταν από παράθυρο σε παράθυρο.
************
Πιασμένοι χέρι-χέρι
γελούσαμε όταν μας έλουζαν σταγόνες
καθαρού νερού που έσταζαν επάνω μας.
Πόσα όνειρα δεν κάναμε!!!
Πόσες υποσχέσεις δε δώσαμε!!!
*************
Επειτα βουτούσαμε στα ήρεμα νερά του Ιονίου.
Η ολόγιομη σελήνη μας κρατούσε συντροφιά
χαμογελώντας πονηρά με τα παιχνίδια μας.
Ετσι μας εύρισκε το γλυκοχάραμα.
**************
Που πήγαν τόσα όνειρα;
Πώς καταφέραμε να ζούμε σήμερα
στη μοναξιά παρέα με τις αναμνήσεις;

Ολη νύχτα ο αγέρας
δε σταμάτησε να σηκώνει
πελώρια κύματα που έσπαγαν με μανία
πάνω σε βράχια απόκρημνα.
Το αυγουστιάτικο φεγγάρι...τ' αστέρια...
χάθηκαν πίσω από μαύρα απειλητικά σύννεφα.

*************
Τα νυχτοπούλια κρύφτηκαν
τρομαγμένα στις φωλιές τους
και το θλιμμένο τραγούδι του γκιόνη
που μας κρατάει συντροφιά τα βράδια
δεν ακούστηκε τη νύχτα αυτή.