Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Σοκάκια

Τα στενά σοκάκια σου, ζωή
αγάπησα, περπάτησα πολύ.
Εκεί που τα σπίτια κολλημένα
το' να δίπλα στ' άλλο.
Εκεί που η ανθρώπινη ανάσα
σ' αγγίζει κάθε στιγμή.
Εκεί που ακόμα υπάρχει γειτονιά
με το άρωμα των απλωμένων σεντονιών
από παράθυρο σε παράθυρο
ν' απλώνεται μεσ' το σοκάκι.
Εκεί, ένιωσα στο κορμί μου ζεστασιά.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Ευχή

Θα' ρθει ποτέ
η ώρα τούτη η ποθητή
που λεύτεροι οι λαοί
θα ζουν ειρηνικά;
Πόλεμοι, όπλα, τανκς
εφιάλτες μακρινοί
αιώνων περασμένων
γραμμένα σε βιβλία ιστορικά.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Πολιτικά

Το νου
τη σκέψη
το πνεύμα
κανείς
δεν μπόρεσε
να κλείσει
σε λευκά κελιά.

Το κορμί
φυλάκισαν
το πνεύμα δραπέτευσε
σπάζοντας
φραγμούς και αλυσίδες.

Λεύτερο
τώρα πια
γεμίζει
τα σκοτάδια
ΦΩΣ!

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Το παραμύθι

Το παραμύθι
''...και ζήσανε αυτοί καλά
κι εμείς χειρότερα''
δε βρέθηκε
καμιά γιαγιά
να μας το πει.
Αναρωτιέμαι
βρε γιαγιά
σε τι κόσμο
νόμισες πως ζούσες;
Τάχα δεν ήξερες
πως ζήσανε
οι χειρότεροι
''καλύτερα''.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Φθινοπωρινά Φύλλα

Αν θες στ' αλήθεια
να με γνωρίσεις
τα δύσβατα, τα σκοτεινά
της ψυχής μου μονοπάτια
θα πρέπει να διαβείς.
Το ξέρω εύκολο δεν είναι
μπορεί και να χαθείς.
Μα όταν διέξοδο θε να' βρεις
θα ξέρεις πράγματι
ποια θα' χεις πλάϊ σου
να περπατήσεις
το δρόμο της ζωής.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Φθινοπωρινά Φύλλα

Όσο υπήρχες εσύ
υπήρχε το χθες...
το σήμερα...
το αύριο...
Ήσουν εσύ
ο κρίκος ο συνδετικός
ήσουν εσύ η αλυσίδα
η ανάμνηση του χθες
η γαλήνη του σήμερα
η ελπίδα του αύριο.

Έφυγες εσύ και
έσπασε η αλυσίδα
διαλύθηκαν
σκορπίστηκαν οι κρίκοι
μάταια προσπαθώ
να μαζέψω, να ενώσω
ό,τι απέμεινε απ' τα κομμάτια της
γιατί είναι πολύ αργά πια
για ελπίδα!

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Πολιτικά

Όχι μαχαίρια
όχι βόλια
όχι άλλο αίμα.
Λέξεις δώσε ποιητή
γιατί είναι αυτές
πιο δυνατές από τα όπλα
για να κερδίσεις
τους εχθρούς
και να τους κάνεις φίλους.

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Νόμιζα

Θα' θελα κάποτε
ν' ανέβω
στην ψηλότερη κορφή
να φωνάξω
με όλη τη δύναμη
της ψυχής μου
ό, τι δεν τόλμησα
να ψιθυρίσω στη ζωή
πιασμένη στα γρανάζια
της υποκρισίας
μιας δήθεν αυστηρής
μα "τίμιας κοινωνίας"
"Μου' πες ψέματα
σε μισώ μωρέ
Μ'ακούς;"