Αποχαιρετισμός

Αφησέ με σε παρακαλώ...να φύγω.

Μη μου κρατάς το χέρι

μη με κοιτάς βαθιά στα μάτια.

...............

Κουράστηκα...προσπάθησε να καταλάβεις.

Η σιωπηλή κραυγή απελπισίας σου

δε με αφήνει ν' αναπαυθώ.

.................

Θα φύγω... ξέρω ο πόνος

θα' ναι για σε αβάσταχτος.

Ομως εγώ θα' μαι κοντά σου.

Θα σε κοιτώ με το φως του φεγγαριού

θα σου χαμογελώ κρυμμένος πίσω από τ' άστρα

και στο ξεκίνημα της χαραυγής

θα στέλνω τις πρώτες ηλιαχτίδες

στο κρεββάτι του πόνου και της ηδονής

να σε ζεσταίνουν.

..................

Μη ξεχνάς παντοτινός κανείς δεν είναι.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΈΣ ΝΟΤΕΣ

Δεν μπόρεσα

ποτέ να καταλάβω

αν χάθηκε ο ήλιος

πίσω από τα ψηλά βουνά

ή τα βουνά έκρυψαν τον ήλιο

και χάθηκε το φως

από τον τόπο τούτο.

.............

Ομως ούτε για μια στιγμή

δε χάθηκε η ελπίδα

μια μέρα να σηκωθεί ψηλά

και να γεμίσει τα σκοτάδια, φως

να ζεστάνει τα παγωμένα

κορμιά των καταφρονεμένων.

ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ

Σούρουπο

Σουρουπώνει.

Το κρύο τσουχτερό.

Ενα ψιλό χιονάκι

μάζεψε από νωρίς

τους τελευταίους διαβάτες.

...................

Καθισμένη μόνη

πίσω απ' το τζάμι

κοιτάζω θλιμμένα

τον έρημο δρόμο.

Παγωμένα

τρομαγμένα πουλιά

ψάχνουν τη φωλιά τους.

...................

Ζεστή αναπνοή

θολώνει το τζάμι

η μορφή σου

διαγράφεται θολή.

Μορφή σβησμένη

χρόνια πολλά

από τη θύμηση.

.................

Η καρδιά σκιρτά

ραγίζει, θυμάται

μνήμες νεανικές.

Πόσο με πόνεσες αλήθεια.

Απλώνω το χέρι

διαγράφω

με μια κίνηση

το παρελθον.

ΦΘΙΝΩΠΟΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ

Ονειρο

Την ώρα που το φεγγάρι

μεσουρανούσε

τ΄αστέρια είχαν στήσει γύρω του

τρελό χορό.

...................................

Πάνω στη άμμο τη χρυσή

στο φως του φεγγαριού

φύτρωσαν κόκκινα τριαντάφυλλα.

....................................

Ένας ζηλιάρης τζίτζικας

με το τρελό τραγούδι του

μέσα στη νύχτα

με ξύπνησε.

....................................

Τα τριαντάφυλλα χαθήκανε

μεσ' το σκοτάδι σκορπώντας

πίσω τους αγκάθια

να μου κεντάνε την καρδιά.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

Το Γράμμα

Μεσάνυχτα.

Στο τζάκι σιγοκαίει

πάνω στη χόβολη

το τελευταίο κούτσουρο.

Εξω το κρύο τσουχτερό

δεν αφήνει κανένα περιθώριο

να βγω στην παγωνιά

να βρω κανένα ξύλο

ν' αναθερμάνω τη φωτιά.

Το βλέμμα πέφτει σ' ένα ξύλινο κουτί

ξεχασμένο στη γωνιά εδώ και χρόνια.

Το ανοίγω...κιτρινισμένα γράμματα...

τα δικά σου γράμματα

από καιρό ξεθωριασμένα.

Το ρίχνω στο τζάκι.

Η φωτιά δυναμώνει... με ζεσταίνει...

το παρελθόν γίνεται στάχτη.

Αύριο θ' ανοίξω το γραμματοκιβώτιο.

Ισως βρω ένα γράμμα.

Μια καινούρια σελίδα στη ζωή.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ