ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Αγναντεύοντας πίσω από το παράθυρο
τις ανθισμένες αμυγδαλιές
καλωσορίζω τα πρώτα χελιδόνια
που φέρνουν την άνοιξη.

Πόσο θα’ θελα να ήμουν
τη στιγμή αυτή σε κείνο το σπίτι το ενετικό
μέσα στο καντούνι και να κοιτάζω από ψηλά
τους διαβάτες να περνούν βιαστικά
κάτω από τις πολύχρωμες ομπρέλες τους!

Εβρεχε τόσο συχνά που τα καντούνια
μύριζαν βροχή ακόμα και τις μέρες
που ο ήλιος έλαμπε προσπαθώντας
να στεγνώσει την υγρασία που σε τρυπούσε
βαθιά ως τα κόκαλα.

Κοιτάζω τον ουρανό…
Ένα γκρίζο σύννεφο γεμάτο βροχή
πέρασε ξαφνικά  σαν τεράστιο σφουγγάρι
κι έσβησε μνήμες που μου πληγώνουν την ψυχή.

 

Ρ.Β.