Το ξέρεις;

Το ξέρεις;
Το ξέρεις, πως όταν έκλαιγα
δεν βρέθηκε ποτέ κανείς
τα δάκρυά μου να στεγνώσει;
Γι’ αυτό σταμάτησα να κλαίω.

Το ξέρεις πως όταν τραγούδαγα
δεν άκουγε το τραγούδι μου κανείς;
Γιατί λοιπόν να τραγουδώ
αφού κανείς δεν με ακούει;
Το ξέρεις πως όταν ξάπλωνα
τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια
δεν βρέθηκε ποτέ μια αγκαλιά
να μου ζεστάνει το κορμί;
Το ξέρεις πως ήμουν πάντα μόνη
στη λύπη, στη χαρά, στον πόνο
στα προβλήματά μου;
Ξέχασα τώρα πια τι θα πει αγάπη.
Μου ζητάς να σβήσω το παρελθόν.
Να ξεχάσω την έλλειψη κατανόησης.
Την σκρηρότητα που με οδήγησαν
στο σήμερα, στην αβεβαιότητα.
Κανείς δεν μπόρεσε
το χρόνο πίσω να γυρίσει.
Να ξεχάσω, να συγχωρήσω.
Το θέλω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου.
Μα δεν μπορώ το λέω και πονώ.
Ρ.Β.