Αναμνήσεις!

Βασανιστικά
κύλισε ο χρόνος μακριά σου.
Μου έλειπε κάθε στιγμή η ανάσα σου, το γέλιο σου.
Μου έλειπε το χέρι σου που με κρατούσε σφιχτά.
Μου έλειψαν εκείνες οι νυχτερινές βόλτες μας
στην ακροθαλασσιά όταν το φεγγαρόφωτο έριχνε
το γαλάζιο του φως στην θάλασσα και μας χαμογελούσε.
Γέρασα…Ο χρόνος μετρά ανάποδα…Το τέλος πλησιάζει…
Τρέμω στη σκέψη που θα φύγω χωρίς να μου κρατάς το χέρι.
Και είναι δύσκολοι οι καιροί να ζεις ολομόναχη
όταν το τέλος πλησιάζει τρομαχτικά…
Βραδιάζει…ξημερώνει…κι εγώ μετρώ το χρόνο…
Ακόμα μια μέρα κερδισμένη!
Ανοίγω το παράθυρο να πω ευχαριστώ στο φως της μέρας.
Αναρωτιέμαι αν με ακούς;