Χαμένα όνειρα!

Νιώθω καθημερινά
να χάνω ό,τι όμορφο με συγκινούσε
με ενέπνεε να γράφω στίχους
για όλα αυτά που μας χαρίζει η φύση.
Το φεγγάρι…τ’ αστέρια…τη θάλασσα
το ηλιοβασίλεμα…τα δειλινά
και όλες οι μυρωδιές των λουλουδιών
που σκορπίζουν αρώματα σε τούτο τον ευλογημένο τόπο.
Κάθε φορά που νιώθω την ομορφιά της ζωής
και ευχαριστώ που ήρθα στον κόσμο για να χαρώ
ένα γκρίζο πέπλο απλώνεται μπροστά στα μάτια μου
για να χαθεί το όνειρο μέσα σε ένα αύριο αβέβαιο,
ένα αύριο γεμάτο αμφιβολία, ψεύτικες προσδοκίες,
για τον κόσμο που ξαφνικά γνώρισε την φτώχια…τη δυστυχία
από κακές επιλογές πολιτικών.
Πώς να χαρείς όταν τα παιδιά μας
δεν έχουν μέλλον στο τόπο αυτό και μας εγκαταλείπουν
ψάχνοντας μια καλύτερη ζωή στα ξένα αφήνοντας πίσω τους
γονείς…παππούδες… με μια πενιχρή σύνταξη που δεν φτάνει
να ζήσουνε μια ζωή αξιοπρεπή!

Ρ.Β.