Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Να με θυμάσαι!

Αφού εσύ με ξέχασες
εγώ δε θα σ’ αφήσω ούτε στιγμή
να σβήσεις από τη μνήμη σου
τις μέρες που ζήσαμε ευτυχισμένοι.
Μυρτιά θα γίνω στην αυλή σου
δροσιά να βρίσκεις στη σκιά μου
τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.
Χορδή κιθάρας θα γίνω
για να θυμάσαι τα τραγούδια
που τραγουδούσαμε
τα καλοκαίρια στην ακροθαλασσιά
κάτω από το σεληνόφωτο.
Τις κρύες μέρες του χειμώνα
Θα σε σκεπάζω νοερά
στέλνοντας με τα κύματα
τις πιο γλυκές στιγμές μας.

3 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Αχ, αυτή η μνήμη! Μερικά πράγματα τα θυμάται τόσο έντονα που ούτε να ξεθωριάσουν δεν τα αφήνει!

Ρένα είπε...

Καλησπέρα. Ετσι είναι όπως τα λες. Ευχαριστώ για το πέρασμά σου.

Πασχάλης Παπαβασιλείου είπε...

Καλημέρα
Υπέροχη η ποίησή σου
Αναπολείς στιγμές γεμάτες αγάπη!!!!

Όπως

Άλλη μια μέρα φτάνει στο τέλος της.
Είναι η ώρα που ο νους σου τρέχει στα περασμένα
όταν μαζί αναπολούσαμε τη μέρα που έφυγε
γεμάτη ευτυχία και όνειρα για ζωή.
Θυμάσαι;