Δώσε μου το χέρι σου
έχω τόσο ανάγκη να κρατηθώ από ένα χέρι δυνατό
να με στηρίξει αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Όμως εσύ πέρασες χωρίς μια καλημέρα.
Πόσο ανόητη είμαι να αναζητώ το χέρι σου!
Και είναι σκοτάδι σήμερα…χάθηκε και το φεγγάρι
να μου φωτίσει τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής.
Δεν πειράζει θα τα περάσω μόνη!
Μα δεν είναι μόνο το σκοτάδι.
είναι και τούτα τα δάκρυα να μου θολώνουνε την όραση.
Ρ.Β.
2 σχόλια:
Οφείλουμε να αυτοστηριζόμαστε, γιατί αν περιμένουμε το χέρι κάποιου άλλου, μάλλον θα νιώσουμε απογοήτευση! Καλύτερα να δίνεις χέρι παρά να το περιμένεις... Δύσκολα το δίνουν! Τις περισσότερες φορές καθόλου.
Ετσι είναι. Είμαι από τους ανθρώπους που μπόρεσα να φανώ χρήσιμη στους ανθρώπους που με χρειάστηκαν.Ετσι πρέπει να είμαστε στη ζωή. Αλλά....
Δημοσίευση σχολίου