Μη μ' αγγίζεις...Στάζω αίμα...
Ο χρόνος δε στάθηκε ικανός
να επουλώσει πληγές
που ο εγωισμός σου
χάραξε πολύ βαθιά
στο σώμα...στην ψυχή...
********
Επνιξα τον πόνο
στη σιωπή της νύχτας.
Ξέπλυνα το αίμα
στην αγκαλιά της θάλασσας
και χάθηκα θαμποχαράματα
στην καταχνιά του δάσους.
10 σχόλια:
Ρένα μου...
ποσο σε θαυμάζω για/με όσα γράφεις!!!
καλο βράδυ να έχεις σε φιλωωωωωω..
Εξαιρετικό ποίημα Ρένα μου. Μου άρεσε πολύ.
Την αγάπη μου για μια όμορφη μέρα σου στέλνω.
Καλημέρα evi athanasiou.Σ' ευχαριστώ
για τα καλά σου λόγια.Είναι κατάθεση ψυχής και τίποτε άλλο.Καλημέρα σε φιλώ με αγάπη.
Μαρία μου. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια το ξέρεις στο έχω πει πόσο μετράει η γνώμη σου. Σε φιλώ και σου εύχομαι μια όμορφη μέρα κοντά στη θάλασσα που τόσο αγαπώ.
Εκεί στην καταχνιά του δάσους σε συνάντησα ένα απόβραδο κι αγκαλιαστίκαμε. Το θυμάσαι; Μελίτα
Αν το θυμάμαι! Ξεχνιούνται αυτά;
Ο πανδαμάτωρ χρόνος
βοηθά στην επούλωση,
αλλά δεν είναι το φάρμακο...
Απλώς επικουρεί
δίνοντας την απόσταση.
Η προσωπική προσπάθεια,
η εσωτερική δύναμη
μέσα από το οδοιπορικό
της αυτογνωσίας
επαναφέρει την ίαση!
Η καταχνιά απλά
κρύβει πληγές,
δεν τις γιατρεύει...
Θα συμφωνήσω απόλυτα σε όλα μαζί σου Σταμάτη.Σου εύχομαι ένα όμορφο Σ.Κ.
Eξαιρετικό το ποίημα σου.
Δυστυχώς ο χρόνος δεν φτάνει για να κλείσουν πληγές,χρειάζεται και η δική μας ψυχική συμβολή.
Αναρωτιέμαι όμως αν όλα όσα μας πλήγωσαν πρέπει να τα ρίχνουμε στον κάλαθο της λήθης,η να τα κρατάμε σαν παραδείγματα διδαχής ώστε να κανουμε πιο όμορφη την ζωή μας.
Την καλημέρα μου.
Ο Λυχνος του Αλαδίνου.Καλησπέρα σε καλοσωρίζω στο σπίτι μου και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου, μόνο που ο πόνος και οι πληγές είναι συχνά η έμπνευσή μας.Εύχομαι καλές γιορτές.
Δημοσίευση σχολίου