Κουράστηκα στ' αλήθεια
να σε περιμένω.
Ο χρόνος μ' άγγιξε
στο σώμα, στην ψυχή
μα όχι στην καρδιά.
Αυτή ανθίσταται στο χρόνο
παραμένει νέα κι αγαπά
πονά σε κάθε θύμησή σου.
*********
Κοιτάζω με δέος την πέρα όχθη
πώς να τη διαβώ
χωρίς να σε κρατώ από το χέρι;
Αν η ψυχή μου ταξιδέψει σε σύννεφο επάνω
θα γράψω με ηλιαχτίδες λαμπερές.
Σ' αγαπώ!!!
8 σχόλια:
Η κούραση δείχνει πως η αναμονή δεν είναι εύκολη!
Θέλει πολύ γερές ρίζες!
Μα οι μνήμες πόσο δυνατές είναι για ν' αντέξουν στον χρόνο;
Πόσο να αντέξει η καρδιά;
Οι αναμνήσεις δεν σε σπρώχνουν στο μέλλον!
Και η πέρα όχθη, πάντα θα είναι πέρα...
Αξίζει να μην την κατακτήσεις;
Οι αναμνήσεις εξάλλου παραμένουν ανεξίτηλες!
(Εκτός κι αν είναι άλλοθι...)
Καλημέρα Apokalipsis. Ποτέ η αναμονή δεν είναι εύκολη θέλει θέληση, υπομονή και γερές ρίζες.
Νομίζω όμως η καρδιά αντέχει στο χρόνο και στις αναμνήσεις.Η πέρα όχθη για μένα είναι το τέλος...το τίποτα... Καλό σου Σ.Κ.
Εγώ θα τον περιμένω μια ζωή. Ματαια βεβαια το ξερω.
Μαρία μου. Εύχομαι να μη περιμένεις
όπως εσύ λες μάταια.Για μένα και για κείνον ο χρόνος μίκρυνε πολύ άρα και η ελπίδα.Χάρηκα που άκουσα τη φωνή σου και στο τηλέφωνο και τη γραφή σου εδώ. Καλό Σ.Κ.
Μπράβο Ρένα μου για νέα επιτυχημένη κατάθεση ψυχής... Μελίτα
Τα πάντα είναι κατάθεση ψυχής Μελίτα μου.
Όπου ψυχή κατατίθεται, βωμός ιερός και σεβασμός του πρέπει...
Εδώ που οι καρδιές χτυπούν και οι ψυχές σπονδές ιερές σε θυσιαστήριο αγάπης παραδίνονται....
εγώ σιωπώ, κατά πως τους ταιριάζει....
Εγώ σιωπώ, κατά πως τους ταιριάζει
Ομορφη η φράση σου Σταυρούλα μου
δείχνει σεβασμό στον πόνο και στην εξομολόγηση. Τι να πω άλλο. Κάθε πέρασμά σου και μια έκπληξη για μένα. Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου