Το Ημερολόγιο.
Πάλιωσε πολύ!
Το ξεφυλλίζω με σεβασμό
αφού εδώ μέσα κάποτε σημείωνα τα όνειρά μου, τη ζωή μου!
Δεν ήξερα ότι δύσκολοι καιροί θα διέγραφαν
το ένα όνειρο πίσω από το άλλο!
Όμως ζωή χωρίς όνειρα γίνεται;
Δεν γίνεται!
Έτσι κι εγώ έγραφα λες και είχα
ένα μαγικό ραβδί που θα τους έδινε ζωή.
Το ξεφυλλίζω με σεβασμό αλλά και με απογοήτευση!
Σκίζω το ένα φύλλο μετά το άλλο με ένα πικρό χαμόγελο!
Στο τέλος έμεινε ένα λευκό!
Κράτησα μόνο ένα! Για να βάλω την τελεία.
Τσαλάκωσα όλα τα άλλα και τα έκαψα στο αναμμένο τζάκι!
Πάλιωσε πολύ!
Το ξεφυλλίζω με σεβασμό
αφού εδώ μέσα κάποτε σημείωνα τα όνειρά μου, τη ζωή μου!
Δεν ήξερα ότι δύσκολοι καιροί θα διέγραφαν
το ένα όνειρο πίσω από το άλλο!
Όμως ζωή χωρίς όνειρα γίνεται;
Δεν γίνεται!
Έτσι κι εγώ έγραφα λες και είχα
ένα μαγικό ραβδί που θα τους έδινε ζωή.
Το ξεφυλλίζω με σεβασμό αλλά και με απογοήτευση!
Σκίζω το ένα φύλλο μετά το άλλο με ένα πικρό χαμόγελο!
Στο τέλος έμεινε ένα λευκό!
Κράτησα μόνο ένα! Για να βάλω την τελεία.
Τσαλάκωσα όλα τα άλλα και τα έκαψα στο αναμμένο τζάκι!
1 σχόλιο:
Στο λευκό μην βάλεις την τελεία, αλλά ένα θαυμαστικό! Γιατί άντεξες να βλέπεις να διαγράφονται όνειρα αλλά συνέχισες. Γιατί ίσως σε ένα άλλο ημεολόγιο να αναφέρεται η παρουσία σου με θετική προσφορά...
Δημοσίευση σχολίου