Το ποτάμι.

Το ποτάμι κυλά ορμητικά.

Αν προσπαθήσεις να το διασχίσεις

είναι σίγουρο πως θα σε παρασύρει.

Κι εγώ πρέπει να το διασχίσω σήμερα.

Πρέπει να περάσω στην άλλη όχθη

ίσως εκεί ακόμα να με περιμένεις.

Ίσως στην άλλη όχθη έχει ανθίσει το αγιόκλημα

και μοσχοβολά άνοιξη!

Ναι πρέπει να το διαβώ κι αν δεν μπορέσω

τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει να σε συναντήσω.

Θάλασσα.

Στη γαλάζια θάλασσα έδωσα πολύ αγάπη.

Ήξερα ότι δε θα με προδώσει ποτέ.

Σε σένα θάλασσα εμπιστεύτηκα μυστικά ανείπωτα.

Σε σένα άνοιξα την ψυχή μου,

σε σένα εμπιστεύτηκα μυστικά …χαρές και λύπες.

Ήξερα πως δε θα με πρόδιδες ποτέ.

Τα έπαιρνε το κύμα και τα ταξίδευε μακριά

να μη δω το δάκρυ σου…να μην ακούω το τραγούδι σου.

Θέλω να σ’ αγκαλιάσω και να σου πω ευχαριστώ

αλλά πάντα καταφέρνεις να ξεφεύγεις αφήνοντας με

πάλι μόνη να αγναντεύω το πέλαγος!

Ρ.Β.