Εφυγες βουτηγμένος στην σιωπή.
Δεν σου ζήτησα τίποτε.
Μου λείπει όμως κάθε μέρα και πιο πολύ
εκείνο το λαμπερό αστέρι που σου είχα χαρίσει.
Τώρα που όλα έχουν βουτήξει στο σκοτάδι
το θέλω πίσω μαζί και το φεγγάρι
για να φωτίζω στις σκοτεινές νύχτες
το άδειο μου δωμάτιο!
2 σχόλια:
Δυστυχώς στον έρωτα δεν υπάρχουν επιστροφές. Δίνεις και παίρνεις! Από όμορφες αναμνήσεις μέχρι πόνο... Πάντα θα υπάρχει κι άλλο φεγγάρι για να δώσει φως, αρκεί να υπάρχει μια χαραμάδα έστω για περάσει αυτό μέσα...
Καλημέρα!!! Αυτή είναι η ζωή έτσι ακριβώς όπως το λες!Το δέχεσαι και πας παρακάτω.
Δημοσίευση σχολίου