Σαν παραμύθι!

Ας ήταν παραμύθι η αγάπη μας.

Ας ήταν ψεύτικα τα λόγια και οι υποσχέσεις.

Τα παραμύθια κλείνουν πάντα το όνειρο.

Όταν  τα μάτια δάκρυζαν

κοίταζα τον ουρανό και παρακαλούσα τα σύννεφα

να ρίξουν σταγόνες βροχές για να κρύψουν

τη πίκρα που έκρυβα βαθιά μες την ψυχή.

Πικράθηκα μα πάντα θα ευχαριστώ την τύχη μου 

που βρέθηκες στο δρόμο μου.

Τι θα είχα σήμερα να διηγούμαι αν η ζωή μου ήταν άδεια.

Ρ.Β.

 

Ψυχή μου!

Ανοιξα εκείνο το κρυφό

τσεπάκι της ψυχής μου

όπου φύλαγα κάτι υπόλοιπα

για τη στιγμή που θα είχα

μείνει απένταρη.

Το βρήκα άδειο

δεν είχε μείνει ούτε δεκάρα

για να ξεπληρώσω

τα λάθη της ζωής μου.

Ρ.Β.

Ψυχή.

Αγγιγμα ψυχής ο έρωτας.

Πόση ευτυχία... πόσο πόνο

και δάκρυα μπορεί να κρύβει.

Αν έρθει η στιγμή της προδοσίας

κλείνεις την πορτούλα της ψυχής

 πετάς το κλειδάκι σου στη θάλασσα

να το πάρουνε τα κύματα μακριά σου.

Θα πάψεις να πονάς... να δακρύζεις.

Μα τότε αλίμονο θα αναρωτηθείς

αν είσαι ακόμα στη ζωή

αφού θα έχεις κλειδώσει για πάντα την ψυχή σου.