Θυμάμαι εκείνα τα χειμωνιάτικα βράδια
γύρω από το μαγκάλι να προσπαθούμε
να ξεγελάσουμε το κρύο και την πείνα μας
με τα παραμύθια της γιαγιάς.
Δύσκολα χρόνια μα και όμορφα
να ζεις σε μια οικογένεια δεμένη με αγάπη.
Πόλεμος βλέπεις…δεν είναι παίξε γέλασε.
Εβλεπα τον κήπο μας πίσω από το νοτισμένο τζάμι
και μετρούσα με τα πρησμένα από τις χιονίστρες
δάχτυλά μου, τις μέρες που θα έφερναν την άνοιξη!
Ο κήπος μας θα άνθιζε πάλι σιγά…σιγά…
κι εγώ είχα μαζέψει τόσα όνειρα
να τα κρεμάσω στην ανθοστόλιστη αμυγδαλιά.
Τα χρόνια κυλούσαν δύσκολα…πολύ δύσκολα…
ένα… ένα… τα όνειρά μου σάπιζαν
και έπεφταν στο νοτισμένο χώμα.
Μπορεί να σάπισαν τα όνειρά
αλλά καταφέραμε να βγούμε ζωντανοί
από τα δύσκολα χρόνια που ζήσαμε
σαν ήμασταν μικρά παιδιά.
Ρ.Β.
γύρω από το μαγκάλι να προσπαθούμε
να ξεγελάσουμε το κρύο και την πείνα μας
με τα παραμύθια της γιαγιάς.
Δύσκολα χρόνια μα και όμορφα
να ζεις σε μια οικογένεια δεμένη με αγάπη.
Πόλεμος βλέπεις…δεν είναι παίξε γέλασε.
Εβλεπα τον κήπο μας πίσω από το νοτισμένο τζάμι
και μετρούσα με τα πρησμένα από τις χιονίστρες
δάχτυλά μου, τις μέρες που θα έφερναν την άνοιξη!
Ο κήπος μας θα άνθιζε πάλι σιγά…σιγά…
κι εγώ είχα μαζέψει τόσα όνειρα
να τα κρεμάσω στην ανθοστόλιστη αμυγδαλιά.
Τα χρόνια κυλούσαν δύσκολα…πολύ δύσκολα…
ένα… ένα… τα όνειρά μου σάπιζαν
και έπεφταν στο νοτισμένο χώμα.
Μπορεί να σάπισαν τα όνειρά
αλλά καταφέραμε να βγούμε ζωντανοί
από τα δύσκολα χρόνια που ζήσαμε
σαν ήμασταν μικρά παιδιά.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Οι παιδικές αναμνήσεις είναι πάντα πιο έντονες. Κρύβουν μύθους και μελαγχολία...
Τα όνειρα φεύγουν, οι άνθρωποι μένουν αναπολώντας τα...
Οσο περνούν τα χρόνια τόσο γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια κι ας μη ήταν όμορφα κι ας ήταν δύσκολα.Μ'αυτά ζούμε και μ' αυτά θα φύγουμε μια μέρα από τη ζωή.
Eίτε έτσι είτε αλλιώς τα καταφέρνουμε έστω και με δυσκολίες
Δεν ξέρω αν στο τέλος τα καταφέρνουν όλοι όταν πίσω τους αφήνουν χιλιάδες νεκρούς και εξαθλιωμένους. Καλημέρα Μαρία μου.
Δημοσίευση σχολίου