Δανείστηκα μπλε
από τον ουρανό…τη θάλασσα…
για να αδειάσω σε στίχους την ψυχή μου.
Δανείστηκα από τα σύννεφα
βροχή να τρέξει από τα μάτια μου
στις δύσκολες στιγμές της μοναξιάς μου.
Εκλεψα αρώματα
από βασιλικό και σμύρνα
να κρύψω του κόσμου την ασχήμια.
Δανείστηκα φως
από τ’ αστέρια…το φεγγάρι
για να μπορέσω να διαβώ το μονοπάτι της ζωής.
Τις κρύες μέρες του χειμώνα
περίμενα το χάραμα του ήλιου
να με ζεστάνουν οι πρώτες ηλιαχτίδες.
Ρ.Β.
από τον ουρανό…τη θάλασσα…
για να αδειάσω σε στίχους την ψυχή μου.
Δανείστηκα από τα σύννεφα
βροχή να τρέξει από τα μάτια μου
στις δύσκολες στιγμές της μοναξιάς μου.
Εκλεψα αρώματα
από βασιλικό και σμύρνα
να κρύψω του κόσμου την ασχήμια.
Δανείστηκα φως
από τ’ αστέρια…το φεγγάρι
για να μπορέσω να διαβώ το μονοπάτι της ζωής.
Τις κρύες μέρες του χειμώνα
περίμενα το χάραμα του ήλιου
να με ζεστάνουν οι πρώτες ηλιαχτίδες.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Το θέμα δεν είναι τι δανείζεσαι αλλά το τι πληρώνεις στο τέλος! Και πολλά δάνεια έχουν υπέρογκους τόκους! Μετά τη θάλασσα, τα σύννεφα, το φως και τα αρώματα έρχεται ο χειμώνας... χωρίς διάθεση....
Πολύ όμορφο Ρένα μου
Κυρίως οι τρεις πρώτοι στίχοι μου άρεσαν ιδιαίτερα
Καλημέρα
Apokalipsis.Λες να με βρει κανένας μπελάς και με κυνηγάει η εφορία; Κιέχω ξοδέψει τόσο μπλε που με βλέπω για τα καλά μέσα!!!!!!!!
Καλημέρα Μαρία μου. Πάντα χαίρομαι όταν σου αρέσει κάτι.Λένε ότι από κάποια ηλικία και μετά ξαναγίνεσαι παιδί!
Δημοσίευση σχολίου