Μικρά…μικρά… διαμαντάκια
μάζευα και τα έκρυβα προσεχτικά
σε σακουλάκια γεμάτα αρώματα.
Το άρωμά τους γέμιζε τη ζωή μου.
Αρώματα από λεβάντα, τριαντάφυλλο
σμύρνα και βασιλικό.
Ποτέ δεν πίστευα πως μια μέρα
θα έχαναν ξαφνικά το άρωμά τους
και θα τα πετούσα στα άχρηστα
μαζί με τα πολύτιμα διαμαντάκια.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Το άρωμα είναι απόλαυση της στιγμής!
Τα αρώματα εξατμίζονται γρήγορα, τα διαμάντια όμως είναι παντοτινά! Άοσμα όμως...
Ισως το άρωμα να μη κρατά πολύ.Ωστόσο πάντα αφήνει κάποια όμορφη μυρωδιά στο πέρασμά της για καιρό.Τίποτε δεν είναι παντοτινό ακόμα και τα διαμάντια. Μπορούν κι αυτά να χαθούν με το πέραμα του χρόνου.Καλό Σ.Κ.
Πολύ γλυκό Ρένα μου και ευαίσθητο.
Καλησπέρα και καλό ΣΚ
Καλησπέρα Μαρία μου. Λένε ότι τα παιδιά μοιάζουν στη μαμά τους.Και οι στίχοι δεν είναι παιδιά μας;
Δημοσίευση σχολίου