Η βροχή δε σταμάτησε
να πέφτει ολονυχτίς.
Η υγρασία τρυπάει κόκαλα
μουσκεύει όνειρα
που έχουν φωλιάσει χρόνια στην ψυχή.
Μου’ πες πως θα έρθεις το βράδυ αυτό.
Με το βλέμμα καρφωμένο στην πόρτα
περιμένω ν’ ακούσω τα βαριά βήματά σου.
Μάταια…μόνο ο θόρυβος της βροχής
ακούγεται μονότονα…
Ξημερώνει…
Σύννεφα μαύρα σκεπάζουν το γαλάζιο του ουρανού.
Κοιτάζω το δρόμο…Ερημιά…
Ακόμα μια μέρα μακριά σου!
Ακόμα μια μέρα χωρίς περιεχόμενο!
Ακόμα μια μέρα μοναξιάς!
Τα δάκρυα έχουν στερέψει χρόνια τώρα.
Πώς να σβήσω τη μορφή σου από τη μνήμη.
Πώς να διαγράψω το παρελθόν.
Θα είναι σαν να διαγράφω όλη μου τη ζωή.
Ρ.Β.
να πέφτει ολονυχτίς.
Η υγρασία τρυπάει κόκαλα
μουσκεύει όνειρα
που έχουν φωλιάσει χρόνια στην ψυχή.
Μου’ πες πως θα έρθεις το βράδυ αυτό.
Με το βλέμμα καρφωμένο στην πόρτα
περιμένω ν’ ακούσω τα βαριά βήματά σου.
Μάταια…μόνο ο θόρυβος της βροχής
ακούγεται μονότονα…
Ξημερώνει…
Σύννεφα μαύρα σκεπάζουν το γαλάζιο του ουρανού.
Κοιτάζω το δρόμο…Ερημιά…
Ακόμα μια μέρα μακριά σου!
Ακόμα μια μέρα χωρίς περιεχόμενο!
Ακόμα μια μέρα μοναξιάς!
Τα δάκρυα έχουν στερέψει χρόνια τώρα.
Πώς να σβήσω τη μορφή σου από τη μνήμη.
Πώς να διαγράψω το παρελθόν.
Θα είναι σαν να διαγράφω όλη μου τη ζωή.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Aκόμα μια μέρα χωρίς περιεχόμενο...Πόσο με άγγιξε αυτό να ξερες.
Όλες οι μέρες πια ίδιες. Οι νύχτες ίσως αλλάζουν λίγο τα δεδομένα, μα και αυτές καθώς ξημερώνει χάνουν την ομορφιά τους.
Πως να διαγράψω ένα τόσο μεγάλο παρελθόν...;
Πως είναι δυνατό να σβήσω το πιο αληθινό κομμάτι της ζωής μου...;
Είναι τόσο όμορφο να σε καταλαβαίνει ο φίλος, ο απλός αναγνώστης.Θα πρέπει να έχει ζήσει παρόμοιες εμπειρίες για να μπει στο ''πετσί σου''. Καλή νύχτα.
Η βροχή, όσο και να διαρκεί, δεν σβήνει μνήμες. Μάλλον τις ξυπνά.
Είτε νύχτα, είτε μέρα...
Αυτό που μένει, είναι ένας άδειος δρόμος και μια μάταιη προσμονή!
Τα λόγια σου πάντα μετρημένα και σοφά.
Δημοσίευση σχολίου