Μέρες τώρα η βροχή
συνεχίζει να πέφτει αδιάκοπα.
Οι δρόμοι ερήμωσαν.
Η υγρασία τρυπά κόκαλα.
*********
Η μοναξιά αφόρητη
σε πνίγει σαν αόρατος βρόχος
γύρω από το λαιμό λες και ζητά
να σε αποτελειώσει.
***********
Μνήμες ατέλειωτες διαγράφονται
μέσα στο σκοτάδι...
Κι εκείνο το παλτό που ξέχασες φεύγοντας
μένει ακόμα κρεμασμένο στην κρεμάστρα
λες και σε περιμένει...
***********
Δεν μπόρεσα να το πετάξω.
Είναι σαν να πετάω την ελπίδα.
Μαζί και τ' αρωμά σου.
**********
Παρουσία που κρατά
ζωντανή τη θύμηση...το χθες...
με όλες τις καλές μα και τις κακές στιγμές.

Ομορφες φεγγαρόφωτες στιγμές.
Ασημωμένες νύχτες μαγικές
σε χρυσαφένιες αμμουδιές.
Χαμένη στη ζεστή σου αγκαλιά
χαιρόμαστε τον έρωτα...τη σιγουριά.
Είμαστε οι δύο...ένα...
και ορκιζόμαστε να μείνουμε μαζί
ώσπου να μας χωρίσει ο θάνατος.
Ορκοι βγαλμένοι μέσα από τα βάθη της καρδιάς.
Χαθήκαμε απρόσμενα μέσα σε πυκνή ομίχλη.

Μνήμες καρφιτσωμένες σε λευκή σελίδα
με μια τεράστια καρφίτσα σκουριασμένη
που με πονά και μου ματώνει την ψυχή.

Φεύγω

Φεύγω …αφού γεμίσω
μια βαλίτσα όνειρα νεκρά.
Θα κλείσω πίσω μου την πόρτα
θα πετάξω στη λάσπη το κλειδί
για ένα καινούριο αύριο
στο νησί των ονείρων μου.

Το ξέρω εύκολο δεν είναι
να ξαναχτίσεις μια ζωή
πάνω στα χαλάσματα του χθες.
Μα πώς να ζήσω δίχως να ονειρεύομαι;

Δε ζητώ πολλά από τη ζωή
ένα μικρό περιβολάκι
να φυτέψω κόκκινα τριαντάφυλλα
και να σπείρω σπόρους αγάπης.

Ρ.Β.

Εφυγες...
Τόσο ξαφνικά...τόσο αναπάντεχα...
μα και τόσο όμορφα, σαν ένα μικρό σπουργίτι.
Εφυγες...
μέσα στην αγκαλιά μου.
Σου έδωσα το στερνό φιλί.
Το ήξερα...Πάντα το ήξερα
πως δε θα φύγουμε μαζί.
Εφυγες πρώτα εσύ.
Πόνεσα...πόνεσα πολύ.
Γιατί ήσουν η ζωή μου, η αναπνοή μου.
Ησουν το ταίρι μου, ο σύντροφός μου.
Πονάω...Μ' ακούς; Πονάω πολύ.
Μα ευχαριστώ το Θεό που έφυγες πρώτα εσύ.
Ημουν εγώ που πήρα την πίκρα του θανάτου.
Εσύ θα ζεις με την ανάμνησή μου.
Θα σου μιλώ...θα ξαναφέρνω στη μνήμη
όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί.
Ο θάνατος βαρύ φορτίο γι' αυτόν που μένει πίσω.
Θα το δεχτώ, γιατί η ζωή χαρίζει όμορφες
μα και δύσκολες στιγμές.
Αγάπη μου!

Αφιερωμένο στη καλή μου φίλη που έχασε
ξαφνικά τον σύντροφο της ζωής της.

Ρ.Β.

Μου λείπεις

Πόσο μου λείπεις ακριβέ μου.
Μου λείπει το βαθύ γαλάζιο των ματιών σου.
Μου λείπει τ' άρωμά σου.
Τα χείλη σου τα φλογερά
και η μεγάλη αγκαλιά σου.
*********
Με μάτια βουρκωμένα
ψάχνω να βρω τ' αστέρι το δικό μας
να ξαναδώ στο ασημένιο του το φως
τ' αγαπημένο πρόσωπό σου.
*********
Να δεχτώ μέσα στη σιγαλιά της νύχτας
μήνυμα αιώνιας αγάπης
να το φυλάξω σ' εκείνο
το κρυφό κομμάτι της ψυχής
και να το πάρω μαζί για πάντα
όταν έρθει η ώρα η δική μου.

Ρ.Β.