Τα κρύα βράδια του χειμώνα
εγκλωβισμένη στους τέσσερις τοίχους
του μοναχικού σπιτιού μου
κρυφοκοιτάζω πίσω από τις κλειστές γρίλιες.
*********
Ενα ξεχασμένο συννεφάκι
πέρασε χαμηλά...
Το αγγίζω απαλά και το παρακαλώ
να με ταξιδέψει στην παραδεισένια
γειτονιά των αστεριών
μακριά από τη μοναξιά
που έχει φωλιάσει στην ψυχή μου.
10 σχόλια:
ποσο μου αρεσει να σας διαβαζω!!!!
το "πίσω" απ την γρίλια παντα με γοήτευε .. δημιουργουσα και έδινα πνοη σε ολα τα φαντασματα μου...
σας ευχαριστώ για την εικόνα...
καλη συνεχεια με φιλια..
Εγώ ευχαριστώ evi athanasiou,για τα καλά σας λόγια.Πάντα το να κοιτάς πίσω από τις γρίλιες σου δίνεται η ευκαιρία να πλάθεις ιστορίες φανταστικές βλέποντας τους περαστικούς.Καλό βράδυ με φιλιά και από εμένα.
Ρένα μου
η μοναξιά πάντα δύσκολη
έται φτιάχνεις τον δικό σου κόσμο,
τον κόσμο ψυχής και τον στολίζεις με ό,τι αγαπάς περισσότερο..
Καλή Κυριακή εύχομαι καλή μου φίλη
Σε φιλώ !!
Ενα τραγούδι λέει."Μοναξιά είσαι η πιο σκληρή παρέα...".Ναί είναι σκληρή η μοναξιά και εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι η μοναξιά αγκαλιά με την αρώστια.Ωστόσο όπως σου έχω πει την προτιμώ από μια κακή παρέα. Είναι και μια πηγή εμπνευσης.
Ομορφη Κυριακή με πολλά φιλιά.
Συνήθως εκτιμάμε κάτι,
όταν το χάνουμε.
Αν χάσεις τη μοναξιά,
οι άνθρωποι θα βοηθήσουν
να την εκτιμήσεις...
Σκέψου να ήσουν έξω
τα κρύα βράδια του χειμώνα,
και να κοιτούσες
από τις γρίλιες μέσα!
Και να νοσταλγείς τη ζεστασιά!
Το συννεφάκι θα σε ταξιδέψει
εκεί που θες,
βάρκα στη φαντασία είναι.
Υπομονή, το καλοκαίρι θα ῤθει
να σε εγκλωβίσει
έξω από τους τέσσερις τοίχους!
Υπάρχουν και χειρότερα...
Σίγουρα apokalipsis999 έχεις απόλυτο δίκιο. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα ειδικά στις μέρες μας από τη μοναξιά. Δεν παραπονιέμαι θα ήταν αχαρηστία απλά μια εμπνευση γραφής είναι και τίποτε περισσότερο. Σ' ευχαριστώ για το πάντα εύστοχο πέρασμά σου και τις σωστές παρατηρήσεις σου. Καλή εβδομάδα.
Αν ήξερα πιάνο... θα έπαιζα και γω καθημερινά αν έμενα εκεί. Με εμπνέει το περιβάλλον κι ας ήμουν μόνη.
Λατρεύω τη μουσική και το ξέρεις...
Φιλί καληνύχτας
Το ξέρεις Μαρία μου πόσο αγαπώ τη μουσική αφού σε μεγάλη ηλικία ξεκίνησα να πραγματοποιήσω το παιδικό μου ανεκπλήρωτο όνειρο λόγω
οικονομικών δυσχεριών. Αυτό όμως δεν αντικαθιστά με κανένα τρόπο την ανθρώπινη παρουσία. Δεν συμφωνείς;
Εύχομαι Καληνύχτα.
Αχ, Ρένα μου την μοναξιά την κουβαλάμε στην ψυχή μας. Στο έχω πει πόσο σκληρή είναι και η μοναξιά του πλήθους.
Συμφωνώ με την ή τον Apokalipsis999που γράφει"Υπομονή, το καλοκαίρι θα ῤθει να σε εγκλωβίσει έξω από τους τέσσερις τοίχους!". Εδώ μιλάμε για κοινωνική μοναξιά. Που εμείς αυτή δεν την έχουμε ακόμη. Φιλάκια Μελίτα
Καλοκαίρι ή χειμώνα όταν είσαι μόνος δεν αλλάζει τίποτε Μελίτα μου.
Δημοσίευση σχολίου