Όταν πέφτει η νύχτα
η μοναξιά σε τυλίγει τρομαχτικά.
Παρακαλάς τον ήλιο που είναι έτοιμος
να βουτήξει στα γαλανά νερά να μείνει
λίγο ακόμα να σου κρατήσει συντροφιά.
Μάταια… σε λίγο θα χαθεί στην αγκαλιά της θάλασσας
το σκοτάδι θα σε τυλίξει σιγά…σιγά…
Θα γυρίσεις το βλέμμα σου στον ουρανό
με την ελπίδα να δεις το ασημένιο φως
του φεγγαριού και των αστεριών.
Ακόμα μια μέρα έχει τελειώσει
κι εσύ ακόμα καρτερείς κάτι ν’αλλάξει στη ζωή σου.
Κι αν σήμερα το φεγγάρι κρυφτεί
πίσω από μαύρα σύννεφα τότε η μοναξιά
θα σε τυλίξει σαν βρόχος επικίνδυνα!
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Κάθε νύχτα που έρχεται είναι δύσκολη αλλά πρέπει να αισιοδοξούμε για την επόμενη μέρα που έρχεται. Επιβάλλεται να το κάνουμε.
Δεν φτάνει μόνο να το πιστεύεις και να το προσπαθείς χρειάζονται και πολλά άλλα πράγματα που δυστυχώς λείπουν από τη ζωή μας χωρίς δικιά μας ευθύνη Μαρία μου. Καλημέρα.
Πιο πολύ φοβάμαι τη δραστήρια μέρα, από τη νύχτα της προσωρινής ανάπαυλας. Η μοναξιά την ημέρα είναι χειρότερη.
Δεν ξέρω αλλά τη μέρα με τόσα πράγματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τη μοναξιά μας.Η νύχτα και το σκοτάδι είναι δύσκολα τουλάχιστον για μένα. Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου