Στέγνωσε το μελάνι στο χαρτί.
Πάγωσαν τα αισθήματα.
Η σιωπή έγινε μακρόχρονη απουσία.
Η πένα βουβάθηκε…
Σβήνουν σιγά… σιγά οι μνήμες μέσα στο χρόνο.
Άνοιξα ένα παράθυρο στην ανατολή.
Σίγουρα οι πρώτες ηλιαχτίδες
θα ζεστάνουν τις μέρες που έρχονται
πιο φωτεινές από το χθες.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Το μελάνι χωρίς τη ζέστη του ήλιου πάντα θα είναι στεγνό ή παγωμένο. Το ζήτημα είναι με το που βρίσκεται το χέρι που σχηματίζει τις λέξεις με το μελάνι! Αν είναι κοντά στον ήλιο, ή μακριά! Ο ήλιος πάντα φωτίζει...
Το μελάνι στεγνώνει όταν δεν έχεις τίποτα πια να πεις, τίποτα να προσθέσεις όταν δεν υπάρχει πια αύριο παρά μόνο σιωπή. Καλημέρα.
Εγώ σου εύχομαι κάθε μέρα σου να ναι φωτεινή έτσι κι αλλιώς
Σ' ευχαριστώ Μαρία....
Δημοσίευση σχολίου