Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013


Στέγνωσε το μελάνι στο χαρτί.
Πάγωσαν τα αισθήματα.
Η σιωπή έγινε μακρόχρονη απουσία.
Η πένα βουβάθηκε…
Σβήνουν σιγά… σιγά  οι μνήμες μέσα στο χρόνο.

Άνοιξα ένα  παράθυρο στην ανατολή.
Σίγουρα οι πρώτες ηλιαχτίδες
θα ζεστάνουν τις μέρες που έρχονται
πιο φωτεινές από το χθες.

Ρ.Β.

4 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Το μελάνι χωρίς τη ζέστη του ήλιου πάντα θα είναι στεγνό ή παγωμένο. Το ζήτημα είναι με το που βρίσκεται το χέρι που σχηματίζει τις λέξεις με το μελάνι! Αν είναι κοντά στον ήλιο, ή μακριά! Ο ήλιος πάντα φωτίζει...

Ρένα είπε...

Το μελάνι στεγνώνει όταν δεν έχεις τίποτα πια να πεις, τίποτα να προσθέσεις όταν δεν υπάρχει πια αύριο παρά μόνο σιωπή. Καλημέρα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Εγώ σου εύχομαι κάθε μέρα σου να ναι φωτεινή έτσι κι αλλιώς

Ρένα είπε...

Σ' ευχαριστώ Μαρία....