Στη μάνα μου
που έφυγε σαν σήμερα….1/12/1997.
Κράτησα το φουστάνι σου
για να μη χάσω μαζί με σε και τη μυρωδιά σου.
Κάθε που νιώθω μόνη κι ορφανή
παίρνω αγκαλιά το φουστάνι σου
κι αποκοιμιέμαι σαν μικρό παιδί
στη μητρική αγκαλιά σου.
Ξέρω πως δε θα σε ξαναδώ.
Ξέρω πως όλα τελειώνουνε εδώ.
Ξέρω πως η ζωή δεν είναι παρά ένα ψέμα.
Μα εσύ, όσο υπάρχω ακόμα εγώ
θα ζεις μέσα από τη θύμησή μου.
Ρ.Β.