Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Αν


Τι θα ήταν η ζωή μου
αν είχα θάψει τα όνειρα μου
αν είχα διαγράψει τ’ όνομά σου
αν δεν κρατούσα εκείνη τη δροσιά
όταν βουτούσαμε το δειλινό
στα καταγάλανα νερά του Ιονίου.
Πώς να διαγράψεις από τη ζωή
εκείνες τις  φεγγαρόφωτες βαρκάδες
και τους όρκους αιώνιας αγάπης.

Αν είχα σβήσει τον πόνο
που κουβαλάω ακόμα στην ψυχή.
Αν είχα σκουπίσει και την τελευταία
σταγόνα που ματώνει ακόμα την καρδιά μου.

Θα ήταν μια ζωή άδεια…
μια ζωή χωρίς χθες…ίσως και χωρίς αύριο…

Ρ.Β.

4 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Μια ζωή άδεια από αναμνήσεις... με χώρο για επόμενες!
Ζούμε για να μαζεύουμε αναμνήσεις, ή για να βιώνουμε εμπειρίες, εν τέλει; Το πρώτο προϋποθέτει το δεύτερο, οπότε χωρίς αναμνήσεις σημαίνει χωρίς εμπειρίες! Και εμπειρία χωρίς να αφήνει ανάμνηση τότε... ίσως να μην αξίζει τον κόπο.

Ρένα είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Οι αναμνήσεις είναι ο κορμός της ζωής μας.Καλημέρα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Tίποτε δεν διαγράφεται απ την καρδιά μα κι ούτε απο το μυαλο. Παντα εκει ειναι ολα να μας θυμίζουν το παρελθόν

Ρένα είπε...

Εγώ πάντα πιστεύω ότι πολλά μπορούν να διαγραφούν φτάνει να το θέλεις.
Υπάρχουν και μνήμες επιλεκτικές...Μη το ξεχνάς.