Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Μίκρυνε ο κόσμος γύρω μου!
Τα χρόνια κυλούν ξέφρενα
παίρνουν στο διάβα τους
πρόσωπα αγαπημένα.
Ο κύκλος στενεύει τρομαχτικά
η απομόνωση σφίγγει τον κλοιό της.
Στο σπίτι που κάποτε έσφυζε από ζωή
επικρατεί νεκρική σιγή.
Νιώθεις παγιδευμένος σε τέσσερις τοίχους.
Δε θυμάμαι ποιος έφυγε τελευταίος
πήρε μαζί του τα κλειδιά
και κλείδωσε την πόρτα.
Αν δεν μπορέσω να τα βρω
θα σπάσω την πόρτα για να δραπετεύσω.

11 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Kαι ερωτώ...
Την έσπασες την πόρτα...;


Μεσα στα τρεξίματα που έχω αυτες τις μερες δεν θα μπορουσα να μην σου αφησω μια καλημέρα

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

H αληθινή παγίδα δεν είναι οι τοίχοι μας,
της καρδιάς μου Ρένα αγαπημένη!
Τ' όνειρο στην κλεψίδρα του χρόνου είν' η παγίδα,
που απρόσεχτα, σχεδόν προδοτικά,να κυλάει τ' αφήνουμε, με την ψευδαίσθηση πως αύριο θα το ζήσουμε.
Καλημέρα!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Σταυρούλα μου. Σίγουρα οι τοίχοι είναι αόρατοι όμως δεν παύουν να μας παγιδεύουν με μια δύναμη τρομαχτική.
Το αύριο αβέβαιο.Φιλιά.

Ρένα είπε...

Καλημέρα Μαρία μου. Ευχάριστα τρεξίματα να είναι και δεν πειράζει.Οσο για το αν έσπασα την πόρτα όταν θα γίνει θα το ακούσεις έως το Πόρτο Ράφτη!!Κατά λάθος στην πρώτη απάντηση έβαλα Νέα Μάκρη.Ακουστικά δεν έχουν και μεγάλη διαφορά. Θα ακουστεί να' σαι σίγουρη!!!

Apokalipsis999 είπε...

Τα χαμένα κλειδιά καμιά φορά αποτελούν το άλλοθι της άνευ παράδοσης σε ένα πεπρωμένο που δείχνει τρομακτικό!
Μην μπεις στον κόπο να τα ψάξεις. Σπάσε την πόρτα τώρα! Η απόδραση έχει γλυκύτερη «γεύση» έτσι!

Ρένα είπε...

Apokalipsis999. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Δεν είμαι από τους ανθρώπους που παραδίδονται εύκολα. Μου αρέσει να παλεύω απέναντι σε δυσκολίες. Θα τη σπάσω την πόρτα να'σαι σίγουρη. Μια όμορφη Κυριακή.

Μαρια Νικολαου είπε...

Μια Κυριακή... ποιος το περίμενε πως θα ταν Κυριακή...

Ανώνυμος είπε...

Καλόόό!
Αγαπώ τους δραπέτες και τους υποστηρίζω...
Όσο για την κλεψίδρα νομίζω ότι είναι εύκολο να την αναποδογυρίσουμε και πάλι ο χρόνος θα είναι δικός μας, αρκεί να ΘΕΛΟΥΜΕ.
Μελίτα

Ρένα είπε...

Η πάντα αισιόδοξη καλή μου φιλενάδα.
Αναρωτιέμαι όμως πολλές φορές Μελίτα μου αν όντως είσαι αισιόδοξη.
Μήπως προσπαθείς να δόσεις αισιοδοξία σ' αυτούς που αγαπάς;

Ανώνυμος είπε...

Η πάντα αισιόδοξη καλή σου φιλενάδα προσπαθεί να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, πρωταρχικά και κυρίαρχα για τον πολύτιμο εαυτούλη της...
Όσο αφορά στην κλεψύδρα, που ανέφερε η αγαπημένη μας Σταυρούλα, εμένα μου αρέσει. Μου δίνει τη δυνατότητα μόλις τελειώσει η
άμμος = χρόνος που φεύγει, να την αναποδογυρίζω και... πάλι ο χρόνος δικός μου. Συμφωνείς;;;

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Αχ! Βρε Μελιτάκι!
Ανάσα, φύσα μας....
ονείρου μελτεμάκι...
Καλά να 'σαι αγαπημένη μας.