Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Εφυγες.

Εφυγες...
Μα κράτησα
στα ακροδάχτυλά μου
κάθε κρυφή πτυχή
της μορφής και του κορμιού σου.
********
Τα φύλαξα σαν φυλαχτό
κάτω από το προσκεφάλι σου.
Ετσι τις νύχτες σε νιώθω πλάι μου,
τα διψασμένα χέρια μου σ' αγγίζουν νοερά
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι περιμένοντας
τη λύτρωση στην αγκαλιά του ονείρου.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πονάει πολύ όμως ο ερχομός του τις νύχτες...


Καλό βράδυ Ρένα μου και καλή Καθαρά Δευτέρα εύχομαι

Ρένα είπε...

Ισως αυτός ο πόνος να είναι και λύτρωση από την απόλυτη μοναξιά.
Καλό βράδυ και Καλά να περάσετε τις μέρες αυτές.

Apokalipsis999 είπε...

Αυτή η αγκαλιά του ονείρου, πόση λύτρωση να προσφέρει... Μικρές ανάσες μόνο, σε μια ανάμνηση ίσως.

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Apokalipsis999 Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου. Για μένα το όνειρο είναι μια φυγή από την καθημερινότητα που πολλές φορές μας τυραννά. Ευχομαι καλή χειμωνιάτικη Καθαρή Δευτέρα.