Ούτε τις στάχτες των ονείρων μου
δεν πρόλαβα στα χέρια μου να κλείσω.
Τις πήρε η βροχή και χάθηκαν
μαζί με τη ζωή μου.
********
Ναυαγισμένα όνειρα σε άγνωστα λιμάνια.
Ρωγμές στους τοίχους του σπιτιού
ανοίχτηκαν από τις σιωπηλές κραυγές μου.
Φωτογραφίες ξεθωριασμένες πια από καιρό
θαρρείς πως κλαίνε τον καημό μου.
Ναυαγισμένα όνειρα σε άγνωστα λιμάνια.
Ρωγμές στους τοίχους του σπιτιού
ανοίχτηκαν από τις σιωπηλές κραυγές μου.
Φωτογραφίες ξεθωριασμένες πια από καιρό
θαρρείς πως κλαίνε τον καημό μου.
9 σχόλια:
Φιλιά απο μένα και τη ΛΙα
Και τα δικά μου. Να περάσετε καλά
και καλή επιτυχία στη Λία.
Μου αρέσει Ρένα μου. Μελίτα
Ευχαριστώ Μελίτα. Καλή ΚΥΡΙΑΚΉ.
Τον εαυτό σου να ευχαριστείς και να τον αγαπάς... Μελίτα
Υπάρχει αναρωτιέμαι άνθρωπος που δεν αγαπά τον εαυτό του; Αφού είμαστε όντα εγωιστικά.
Πρόσφατα, έγραφα σε κάποια φίλη για τα πίσω από κάγκελα γερά, φυλακισμένα όνειρα και τις ρωγμές που τρέμω, για τον επιθανάτιο ρόγχο των ονείρων μου που κουβαλούν.
Όμως, της καρδιάς μου Ρένα αγαπημένη, ούτε στιγμή δεν θα μπορούσα ν' ανασάνω χωρίς ελπίδα να με τρέφει κι όνειρα άπιαστα να κάνω.
Τα φιλιά μου!
Σταυρούλα μου τα όνειρα ακόμα και πίσω από κάγκελα φυλακισμένα δραπετεύουν...έτσι τα χάνουμε μέσα από τα χέρια μας.Η ελπίδα υπάρχει πάντα για τη μέρα που ξημερώνει...
όμως όταν τα χρόνια περνούν ανεπιστρεπτή ακόμα κι αυτά αρχίζουν να αραιώνουν.Ευχομαι Καλό Μήνα.
Υπέροχοι στίχοι.
Αισθαντικοί κι αυθεντικοί...
Δημοσίευση σχολίου