Θαμποχαράματα
την ώρα που η σελήνη αφήνει πίσω της
το ασημένιο της φως και γεννιέται η αυγή
πήρα τα κουπιά στα χέρια μου και ανοίχτηκα
στη θάλασσα να απολαύσω τη μαγεία της αυγής.
Τα τελευταία χρυσαφιά αστέρια χάνονταν στον ουρανό
αφήνοντας τη θέση τους στις πρώτες ηλιαχτίδες.
Πόσο θα ήθελα να ήσουν πλάι μου να πούμε καλημέρα.
Η μακρινή σιωπή σου…μαχαίρι κοφτερό.
Την ώρα τούτη η απουσία είναι δίχτυα που σε τυλίγουν
σαν να γυρεύουν να σε τραβήξουν στο βυθό.
Ο ήλιος ανέβαινε σιγά…σιγά να ζεστάνει
την παγωμένη σάρκα μου και να μου πει…
Καλημέρα! Σήμερα είναι μια καινούρια μέρα.
Χαμογέλα. Η ζωή είναι εδώ και σε περιμένει!
2 σχόλια:
Καλημέρα από τον ήλιο, αλλά η ζωή δεν ξέρω πια αν περιμένει και που βρίσκεται κάθε φορά... Μόνο η μαγεία της αυγής απομένει...
Καλημέρα! Ευχαριστώ για το πέρασμά σου ιδαίτερα σε δύσκολες στιγμές για σένα. Η μαγεία της αυγής μας δείνει δύναμη να αντιμετωπίσουμε δύσκολεςμέρες. Σ' ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου