Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ζωή!



Δεν ξέρω αν μπόρεσα ν’ αρμέξω τη ζωή
μέχρι την τελευταία της σταγόνα.
Γνώρισα χαρές και λύπες
που άφησαν βαθιά σημάδια στην ψυχή μου.
Αγάπησα…πόνεσα…μάτωσα…
Ταξίδεψα και γνώρισα τον κόσμο.

Ηπια  μέχρι τον πάτο το ποτήρι
ας ήταν και  φαρμάκι.
Σήμερα  μπορώ να πω έζησα!
Δεν μετανιώνω πια για τίποτε.
Περιμένω το επόμενο τραίνο
που θα με οδηγήσει σ'ένα καλύτερο κόσμο!



4 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Καλό ταξίδι, τότε! Ή όχι; Μήπως πρέπει κάθε μέρα να είμαστε έτοιμοι για το μεγάλο ταξίδι, και όχι μόνο στην μεγάλη ηλικία; Η ανθρώπινη φύση είναι τόσο εύθραυστη... και μέχρι να έρθει ο θάνατος, η ζωή όλο και κάτι δίνει...

Ρένα είπε...

Σίγουρα ποτέ δεν ξέρει κανείς πότε θα έρθει η στιγμή φτάνει να έχει ζήσει.Τραγικό είναι να φεύγει κανείς χωρίς να έχει γνωρίσει τη ζωή.

Ρένα είπε...

Αναγκάστηκα να κάνω μια μικρή αλλαγή. Ζητώ συγνώμη από τον καλό φίλο Appokalipsis.Το σχόλιό του με έκανε να ξανασκεφτώ βαθύτερα. Τον ευχαριστώ!

Apokalipsis999 είπε...

Στο τρένο, σ' όποιο βαγόνι και να βρίσκεσαι, η θέα είναι η ίδια! Αρκεί να είσαι κοντά σε παράθυρο...