Εκείνο το βράδυ
την ώρα που ο ήλιος έγερνε πια
στη δύση του
μου είπες πως θα με περίμενες
στο γνωστό βραχάκι.
Εκεί απ’ όπου αγναντεύαμε τη
θάλασσα
στέλνοντας τα πιο όμορφα όνειρά
μας
να ταξιδέψουν με το κύμα
σε μέρη μακρινά κι ονειρεμένα.
Θυμάμαι…
Με περίμενες με ένα κόκκινο
τριαντάφυλλο στο χέρι
για να μου πεις πως ήτανε
το τελευταίο ραντεβού μας!
Ρ.Β.
2 σχόλια:
Κάθε ραντεβού, πρέπει να βλέπουμε σαν να είναι το τελευταίο. Υπάρχουν και τελευταία, που δεν ανακοινώθηκαν.
Τουλάχιστον έτσι έμαθα πια να βλέπω...
Καλησπέρα. Μόνο το σήμερα ή καλύτερα το τώρα είναι σίγουρο!
Δημοσίευση σχολίου