Πόσα
χρόνια είχα να ανοίξω
εκείνη
τη μικρή πορτούλα της ψυχής
που
ήταν γεμάτη λουλούδια να μοσχομυρίζουν
αγιόκλημα
και γιασεμί στο ολάνθιστο περιβολάκι.
Με
αγωνία τη μισάνοιξα να ρίξω μια ματιά
και
αντίκρισα όλα τα άνθη της ψυχής μου μαραμένα.
Πες
μου πως να βρω τη δύναμη να το φυτέψω
πάλι
από την αρχή τώρα που όλα γύρω μου
έχουν
μαραθεί αφού και η βροχή
σταμάτησε να πέφτει.
σταμάτησε να πέφτει.
2 σχόλια:
Αν δεν φυτέψεις, και το εγκαταλείψεις, το περιβόλι θα πάψει να είναι γόνιμο... και χρήσιμο...
Δεν νομίζεις στα χρόνια αυτά που ζούμε ότι είναι δύσκολο να βρεις τη δύναμη να φυτέψεις όμορφα περιβόλια;
Δημοσίευση σχολίου