Η νύχτα είναι σκοτεινή.
Δίχως φεγγάρι…δίχως αστέρια…
Κι εγώ περπατώ σε μονοπάτια δύσβατα
Ολομόναχη…δίχως να σου κρατώ το χέρι.
Προχωρώ στα σκοτεινά χωρίς να ξέρω
τι θα φέρει το επόμενο βήμα.
Ο φόβος …η αμφιβολία…γίνεται συνοδοιπόρος.
Όμως προχωρώ δεν έχω άλλη επιλογή.
Ο χρόνος κυλά εις βάρος μου…
Πρέπει να φτάσω κάπου
άλλως το τέλος με περιμένει
στην επόμενη γωνιά.
Ρ.Β.
Δίχως φεγγάρι…δίχως αστέρια…
Κι εγώ περπατώ σε μονοπάτια δύσβατα
Ολομόναχη…δίχως να σου κρατώ το χέρι.
Προχωρώ στα σκοτεινά χωρίς να ξέρω
τι θα φέρει το επόμενο βήμα.
Ο φόβος …η αμφιβολία…γίνεται συνοδοιπόρος.
Όμως προχωρώ δεν έχω άλλη επιλογή.
Ο χρόνος κυλά εις βάρος μου…
Πρέπει να φτάσω κάπου
άλλως το τέλος με περιμένει
στην επόμενη γωνιά.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Μάλλον η νύχτα πρέπει να είναι για ξεκούραση και η μέρα για πορεία. Το σκοτάδι είναι κακός σύντροφος...
Κι αν πρόκειται για το σκοτεινό μονοπάτι της ζωής;
Έτσι ειναι η νύχτα και η μοναξιά της...
Τι υπέροχη φωτογραφία Ρένα μου με τη βροχή
Δύσκολη η νύχτα στην τόσο άσχημη κοινωνική μας κατάσταση. Δεν ξέρει ποτέ κανείς τι θα φέρει!
Δημοσίευση σχολίου