Ένα μπουκέτο
από σένα για μένα.
Ένα μπουκέτο γλαδιόλες.
Εκρυβε μαχαίρι κοφτερό.
Εφυγες
χωρίς ένα αντίο…χωρίς λόγο…χωρίς εξήγηση καμία.
Όμως εγώ πριν κλείσω πίσω σου την πόρτα
κράτησα ανοιχτή μια τόση δα μικρούλα χαραμάδα
για να μη χάσω εντελώς τα ίχνη σου
και φύγεις για πάντα από τη ζωή μου.
Αν ποτέ μάθεις πως έφυγα…
άφησε στο μνήμα μου ένα μικρό τριαντάφυλλο
κι ένα δάκρυ να το κρατήσει δροσερό.
Ρ.Β.
από σένα για μένα.
Ένα μπουκέτο γλαδιόλες.
Εκρυβε μαχαίρι κοφτερό.
Εφυγες
χωρίς ένα αντίο…χωρίς λόγο…χωρίς εξήγηση καμία.
Όμως εγώ πριν κλείσω πίσω σου την πόρτα
κράτησα ανοιχτή μια τόση δα μικρούλα χαραμάδα
για να μη χάσω εντελώς τα ίχνη σου
και φύγεις για πάντα από τη ζωή μου.
Αν ποτέ μάθεις πως έφυγα…
άφησε στο μνήμα μου ένα μικρό τριαντάφυλλο
κι ένα δάκρυ να το κρατήσει δροσερό.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Καμιά φορά το αντίο και οι εξηγήσεις είναι πιο δύσκολα από την φυγή! Όποιος φεύγει, φεύγει. Οι εξηγήσεις δεν είναι παρά δικαιολογίες... Ή μένει άρα αγαπά, ή φεύγει άρα δεν αγαπά! Τουλάχιστον να μην προσποιείται!
Υ.Γ. Η πρώτη στροφή μου θύμισε το Βενάρδο, το ληστή με τις γλαδιόλες!
Καλημέρα...Πάντα φεύγοντας επιθυμείς να πάρεις κάτι από αυτό που αγάπησες!
Εγώ θυμάμαι το μπουκέτο το μοβ με τις γλαδιόλες στον τοίχο... Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ
Είδες Μαρία μου ότι ορισμένα όμορφα ή άσκημα μένουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας;
Δημοσίευση σχολίου