Ένα ατέλειωτο τούνελ η ζωή μας.
Οσο μακρύ και σκοτεινό σου έταξε
η μοίρα να’ ναι…Μόνος…Ολομόναχος…
πρέπει να το διαβείς…
Ψάχνοντας να’ βρεις τ’ αστέρι σου
που θα σ’ οδηγήσει στην έξοδο…στο φως.
Δεν ξέρω εγώ δεν τα κατάφερα
όσο κι αν προσπάθησα διέξοδο δε βρήκα.
Ο δρόμος μίκρυνε πολύ
μα έγινε πιο σκοτεινός, χωρίς ελπίδα διαφυγής.
Τ’ αστέρια χάθηκαν…ο ήλιος δεν λάμπει πια.
Πώς θα μπορέσω την έξοδο στα σκοτεινά να βρω
ψηλαφώντας μούχλα …αράχνες… και υγρασία
να σου τρυπά τα κόκαλα ως το μεδούλι.
Ρ.Β.
Οσο μακρύ και σκοτεινό σου έταξε
η μοίρα να’ ναι…Μόνος…Ολομόναχος…
πρέπει να το διαβείς…
Ψάχνοντας να’ βρεις τ’ αστέρι σου
που θα σ’ οδηγήσει στην έξοδο…στο φως.
Δεν ξέρω εγώ δεν τα κατάφερα
όσο κι αν προσπάθησα διέξοδο δε βρήκα.
Ο δρόμος μίκρυνε πολύ
μα έγινε πιο σκοτεινός, χωρίς ελπίδα διαφυγής.
Τ’ αστέρια χάθηκαν…ο ήλιος δεν λάμπει πια.
Πώς θα μπορέσω την έξοδο στα σκοτεινά να βρω
ψηλαφώντας μούχλα …αράχνες… και υγρασία
να σου τρυπά τα κόκαλα ως το μεδούλι.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Αυτό το φως στην άκρη του τούνελ, πάντα θα υπάρχει. Το κακό είναι πως δεν υπάρχει άκρη!
Σε άλλους το τούνελ έχει φως, σε άλλους καθόλου... Αρουραίοι μια ζωή...
Apokalipsis999. Kαλημέρα.Το γεγονός ότι αυτό το φως δεν είναι πάντα ορατό το ίδιο από όλους κάνει τη διαφορά.Η ζωή μας οδηγεί τυφλά σαν αρουραίοι στο πουθενά.
Δύσκολο να βγει κανείς από το τούνελ Ρένα μου. Αμα μπει....άστα...
Παρεμπιπτόντως η φωτο που έβαλες είναι εξαιρετική
Οχι μόνο δύσκολο αλλά και ακατόρθωτο
πολλές φορές Μαρία μου.
Δημοσίευση σχολίου