Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012




Σε κόσμους ψεύτικους
μα συχνά ονειρικούς
με οδηγούσαν
τα παιδικά μου όνειρα.

Αλλοτε πάλι με καταδίωκαν
σε μέρη σκοτεινά
που μόνο φόβο προκαλούσαν
στην παιδική μου την ψυχή.

Μουσκεμένα όνειρα
πάνω στο μαξιλάρι μου.

Πίσω από μισάνοιχτες χαραμάδες
ανακάλυπτα τον κόσμο γύρω μου.
Ένα κόσμο ψεύτικο
μπογιατισμένο σε λευκή σελίδα
με παιδικές νερομπογιές.

Κατάρρευσε σαν χάρτινος  πύργος
ο παιδικός μου κόσμος
όταν αντίκρισα κατάματα
για πρώτη φορά τη ζωή.


Ρ.Β.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Έτσι είναι Ρένα μου δυστυχώς για πολλούς για να μην πω όλους .
Η ζωή είναι πολύ σκληρή στην πραγματικότητα από τα παραμύθια που ήθελαν να μας λένε παιδιά...

Ρένα είπε...

Τα παραμύθια είναι πάντα συνυφασμένα με τη ζωή των παιδιών.Ομως θα έπρεπε να μαθαίνουμε από μικροί την πραγματικότητα όσο αυτή κι αν είναι σκληρή.Καλό βράδυ Μαρία μου.

Apokalipsis999 είπε...

Τα παιδιά ζουν στο δικό τους κόσμο, που είναι διαφορετικός από την πραγματικότητα. Ζηλεύω τα παιδιά που ακόμα δεν την έχουν γευτεί. Τα παιδιά ζουν στην φαντασία και εμείς στο ψέμα...

Ρένα είπε...

Δεν ξέρω αν είναι σωστό να τα αφήνουμε να ζούνε σ' ένα ψεύτικο κόσμο και ξαφνικά μεγαλώνοντας να αντικρύζουν την πατραγματικότητα.