Χάραμα!
Οι πρώτες ηλιαχτίδες
γλιστρούσαν ανάμεσα
από τις σπασμένες γρίλιες
φωτίζοντας το δωμάτιο αχνά.
Ανοιξα τα μάτια... Σ’ έψαξα…
Δεν ήσουν πλάι μου.
Σε φώναξα …
Απάντηση δεν πήρα.
Εφυγες αθόρυβα
αφήνοντας πίσω σου
την πόρτα ανοιχτή.
Αρνήθηκα πεισματικά
να την κλείσω οριστικά.
Προτίμησα να κλειστώ
στο δικό μου όστρακο
με συντροφιά τραγούδια του ωκεανού.
Να μεθώ με τη μυρωδιά της θάλασσας
σ'ένα απέρανο ταξίδι
δίχως επιστροφή.
Ρ.Β.
Οι πρώτες ηλιαχτίδες
γλιστρούσαν ανάμεσα
από τις σπασμένες γρίλιες
φωτίζοντας το δωμάτιο αχνά.
Ανοιξα τα μάτια... Σ’ έψαξα…
Δεν ήσουν πλάι μου.
Σε φώναξα …
Απάντηση δεν πήρα.
Εφυγες αθόρυβα
αφήνοντας πίσω σου
την πόρτα ανοιχτή.
Αρνήθηκα πεισματικά
να την κλείσω οριστικά.
Προτίμησα να κλειστώ
στο δικό μου όστρακο
με συντροφιά τραγούδια του ωκεανού.
Να μεθώ με τη μυρωδιά της θάλασσας
σ'ένα απέρανο ταξίδι
δίχως επιστροφή.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Αχ, αυτές οι γρίλιες!
Κρίμα που το όστρακό σου δεν έχει γρίλιες...
Το απέραντο ταξίδι θα ήταν πιο όμορφο αν φωτίζονταν από το φως του ήλιου. Η μοναξιά σέρνει το σκοτάδι ξωπίσω της...
Αν είχε γρίλιες θα χανόνταν το τραγούδι του ωκεανού. Χωρίς γρίλιες είναι η απόλυτη απομόνωση από τον έξω κόσμο.Αυτή είναι η ομορφιά!
Ειναι μια γλυκιά προστασία το όστρακο που κρυβόμαστε μέσα του...
Προστασία από τον έξω κόσμο Μαρία μου.
Δημοσίευση σχολίου