Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012




Τι όμορφο κόσμο έπλασα
όταν τα παιδικά μου μάτια
αντίκρισαν πρώτη φορά
Τα αστέρια!…Το φεγγάρι!…
Αποκοιμιόμουνα τα βράδια
με παραμύθια μαγισσών.
Ητανε όμορφος ο κόσμος
δίχως κακίες…δίχως ασχήμιες…

Μα πριν καλά…καλά… το καταλάβω
κηρύχθηκε ο πόλεμος
και γκρέμισε τον παιδικό μου κόσμο.
Γνωρίσαμε την πείνα…την ανέχεια…
την μπότα του καταχτητή.
Στο άκουσμα της σκορπούσε φόβο…βία…αίμα…
μέρα και νύχτα.

Ποιος να μου το έλεγε πως θα γνώριζα
ξανά τον πόλεμο μετά 71 ολόκληρα χρόνια!
Ενας  αλλιώτικος …ασυνήθιστος πόλεμος…
Πόλεμος οικονομικός απέναντι σε κράτη αδύναμα
που οδηγούν το λαό τους στη διάλυση…
στην πτώχευση… στην ανεργία…
στην πλήρη εξαθλίωση!


Ρ.Β.








4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Χωρίς να χω ζήσει μέρες πολέμου στο παρελθόν, παρόλα αυτά έχω φτιάξει εικόνες απ όσα μου έλεγε η μητέρα μου όταν εκέινη ήταν παιδί.
Τωρα ζω οικονομικό πόλεμο. Να που ήρθε το τέταρτο ράιχ τελικά και ειναι πολύ σκληρό. Κράτος δεν υπάρχει ούτε Έλληνες στην εξουσία . Δυστυχώς όλοι τους ειναι τσιράκια των Γερμανών.

Ρένα είπε...

Σκέψου Μαρία μου τη δικιά μου γενιά που ξαναζούμε μια καινούρια κατοχή.
Μια στην παιδική μας ηλικία και μια στην ακόμα πιο δύσκολη την 3η ηλικία.
Θα το αντέξουμε άραγε;

Apokalipsis999 είπε...

Η ιστορία επαναλαμβάνεται που έλεγε κι ο Μαρξ.
Ωστόσο, τότε η κατοχή έγινε διά της βίας. Τώρα... οικειοθελώς, εκ μέρους των πολιτικών ταγών μας.
Το παιδί που βιώνει τις δυσκολίες, χάνει πολύ νωρίς την παιδική του αθωότητα. Κόσμος σε αβεβαιότητα και κατάθλιψη... χωρίς μέλλον για τα παιδιά.

Ρένα είπε...

Ναι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.Ας είναι καλά οι προδότες.Μεγάλωσα μέσα στον πόλεμο καιπερνάω τα λίγα χρόνια που μου απομένουν στην αβεβαιότητα.
Δεν θέλω να μιλάω για τον εαυτό μου σκέφτομαι περισσότερο τα νέα παιδιά.