Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Στερνό Ταξίδι



Το πρώτο κρύο έδιωξε
τους τελευταίους κολυμβητές
από την παραλία.
Πόσο μ’ αρέσει να περπατώ
στην ακροθαλασσιά και να απολαμβάνω
τη φουρτουνιασμένη θάλασσα στη μοναξιά.
Ταιριάζει απόλυτα με την ψυχή μου.

Αν και το πρωινό κρύο διαπερνά το κορμί
εγώ θα βουτήξω, θα αγκαλιάσω το πρώτο κύμα
που θα με σηκώσει ψηλά και θα ταξιδέψω μαζί του
στην απεραντοσύνη της γαλάζιας οπτασίας.

Ισως με ταξιδέψει μακριά στο όμορφο μικρό νησί
εκεί που γνώρισα την ευτυχία…τη γαλήνη…
τη σιγουριά της ζωής…τον έρωτα…
Μπορεί όμως και να μη φτάσω πουθενά
μπορεί να με οδηγήσει στο τίποτα…
στον απέραντο βυθό… στη μαγεία της σιωπής…!


Ρ.Β.

4 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Αν δεν «κολυμπήσεις», μάταια θα αγκαλιάσεις το κύμα... Ποτέ δεν ξέρεις που το κύμα σε οδηγεί.
Η φουρτουνιασμένη θάλασσα είναι πιο θελκτική από την ήρεμη!

Ρένα είπε...

Πάντα μου άρεσε να κολυμπώ σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και να παλεύω με τα κύματα. Αυτή είναι ζωή!

Μαρια Νικολαου είπε...

Α, εδώ σε "περνάω". Ξέρεις τι όμορφα είναι αυτήν την εποχή φαντάζομαι. Απέναντί μου την έχω και μπορώ να περπατάω και να ακούω την ανάσα και τα κύματά της.
Έλα να περπατήσουμε μαζί μια μερα

Ρένα είπε...

Σίγουρα με περνάς αφού βλέπεις...αναπνέεις τη μυρωδιά της καθημερινά. Οσο για να περπατήσουμε θα το κανονίσουμε.