Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Εστρωσες με ροδοπέταλα
το δρόμο της αγάπης.
Ο άνεμος τα σκόρπισε
όπως τα λόγια και τις υποσχέσεις
**********
Ο δρόμος που χάραξες εσύ
είναι στρωμένος με αγκάθια
και μου πληγώνουν την ψυχή.
Ομως κρατώ σαν φυλαχτό τα ροδοπέταλα
σε ξύλινο κουτί
να στα προσφέρω αν μια μέρα
γυρίσεις πίσω.
*********
Θα έχουν χάσει το χρώμα τους
και τη φρεσκάδα τους...
Δεν θα' ναι πια παρά λουλούδια αποξηραμένα.


23 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Αν σου έλεγα να τα πετάξεις ..ξέρω πως δεν είναι εφικτό...
Δεν έχουν χρώμα ..ίσως ίσως ούτε καν άρωμα πια ..
όμως
έχουν βάψει ολόκληρη την καρδιά σου και μοσχοβολούν (όσο κι αν πονούν) οι αναμνήσεις...σκορπίζοντας τριγύρω άρωμα ΓΥΝΑΙΚΑΣ !!
Δεν πιστεύω σε τέτοιες γιορτές όμως
θα σου ευχηθώ από καρδιάς Χρόνια Καλά
γεμάτα χρώμα και άρωμα ψυχής !!

Καλό βράδυ
Σε φιλώ γλυκά

Ρένα είπε...

Ούτε εγώ πιστεύω σ' αυτές τις γιορτές Δέσποινα. Πάντως να' μαστε καλά να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.Εχουμε ήδη πει ότι αυτές οι μικρές αναμνήσεις είναι το παρελθόν μας η ζωή μας.Ας τις κρατάμε λοιπόν χωρίς να μας προκαλούν πόνο αλλά χαρούμενες αναμνήσεις. Καλό βράδυ.

Apokalipsis999 είπε...

Η αγάπη δεν χρειάζεται ροδοπέταλα.
Κουράγιο χρειάζεται
και πολύ υπομονή.
Τα αγκάθια είναι δοκιμασίες...
Η αγάπη χωρίς τον πόνο,
ανήκει στην φαντασία
και στο όνειρο της ουτοπίας.
Τα σημάδια απ' τα αγκάθια
θυμίζουν πόσο δυνατή
ήταν η αγάπη!
Τα ροδοπέταλα, είναι εφήμερα,
και χάνονται γρήγορα...
Εφήμερη και η αγάπη
που έχει μόνο ροδοπέταλα.

Ρένα είπε...

Apokalipsis999.Πάντα το σχόλιο σου εύστοχο και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Καλημέρα Σταμάτη.

evi είπε...

εγω λεω Ρένα μου να κρατησεις τα αγκαθια και να τα προσφερεις...:)

καλο βραδυ σε φιλω..

Ρένα είπε...

Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω evi μου...Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τη συμβουλή σου. Ενα όμορφο Σ.Κ.

Άρης Άλμπης είπε...

Αγαπητή «συναδέλφισσα»
Περιδιαβάζοντας blog με ποιήματα, βρέθηκα και στο δικό σας. «γράφω για να αδειάζω την ψυχή μου» λέτε στο προφίλ. Αυτός που αδειάζει την ψυχή του, προσφέρει υλικό για να γεμίσουν άλλες ψυχές, που όταν φτάσουν σ’ ένα ικανό περιεχόμενο, ίσως αδειάσουν κι εκείνες και ούτω καθεξής. Αν πρώτο μέλημα των πολλών ήταν το άδειασμα-γέμισμα των ψυχών, θα ήταν ασήμαντα τα πορτοφόλια που αδειάζουν κι αυτά για να γεμίσουν άλλα, μέσα στην τύρβη της αγοράς.
Από τα όμορφα ποιήματά σας που διάβασα είναι εμφανές πως αξίζει να αδειάζετε την ψυχή σας.
Με εκτίμηση

Ρένα είπε...

Αρης Αλμπης.Καλέ μου συνάδελφε με έκανες να αισθανθώ λίγο άσχημα.Οταν ξεκίνησα να γράφω ήταν ένα άδειασμα ψυχής.Ομως αυτό τον καιρό είναι πολυτέλεια, το ξέρω,να μιλάμε για τον εαυτό μας και τη μοναξιά μας. Υπάρχουν τρομερά προβλήματα γύρω μας και μ' αυτά πρέπει ν' ασχολούμεθα.Ομως αν έβλεπες λίγο πιο προσεχτικά το μπλοκ μου υπάρχει δίπλα ένα άλλο το οποίο ονομάζω ΠΟΛΙΤΙΚΑ στο οποίο αναρτώ προβλήματα τρέχοντα
που πλήτττουν τους πολίτες.Και στο οποίο ασχολούμαι με την πολιτική. Σκέφτηκα να διαγράψω την ΠΟΙΗΤΙΚΉ ΑΝΘΟΛΟΓΊΑ αλλά δεν το έκανα ακόμα.
Πάντως σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου.Ασε να ονειρευόμαστε ακόμα...το αξίζει ο Ελληνικό λαός, δεν νομίζεις;

Άρης Άλμπης είπε...

Αγαπητή συναδέλφισσα
ίσως δεν ήμουν αρκετά σαφής. Εγώ το άδειασμα ψυχής το εννοώ ως προσπάθεια επικοινωνίας. Γι αυτό και το σχόλιο που έκανα ήταν επαινετικό. Αν στα τελευταία 30 χρόνια, οι πολλοί είχαμε ψυχική επικοινωνία, και όχι αφοσίωση πρωτίστως στα πορτοφόλια μας, δηλαδή στον ατομισμό μας-μοναξιά μας, θα είχαμε ανέβει λίγο ψηλότερα και δεν θα κατρακυλούσαμε. Έχω κι εγώ πολλά πολιτικά ποιήματα στο μπλογκ μου. Ζητώ συγγνώμη, αν ενόχλησα. Είχα ακριβώς την αντίθετη πρόθεση. Να είστε καλά.

Ρένα είπε...

Αρης Αλμπης.Αγαπητέ συνάδελφε. Τα σχόλια γι' αυτό υπάρχουν.Για να ανταλλάσουμε τις απόψεις μας ακόμη κι αν αυτές δεν συμφωνούν. Ισως κι εγώ να μη κατάλαβα καλά την τοποθέτησή σας αλλά ωστόσο τον τελευταίο καιρό με απασχολεί κατά πόσο ενδιαφέρεται ο κόσμος για ρομαντισμό.Δεν ενόχλησες καθόλου ίσως βοηθάμε ο ένας τον άλλον με τις τοθετήσεις μας.Με εκτίμηση.

Ανώνυμος είπε...

με ολο το θαρρος και θρασσος...
σαν μικρη και ανοητη..
ζητω και απαιτω..
να μην κατεβασετε και να μην κλεισετε τιποτα....

:)

ελπιζω να μην ακουστικα αυστηρη και αυταρχικη...:)))

δεν ειχα καμια προθεση αποφασιζω και διαταζω...αλλα εμεις μετα τι?

καλο βραδυ...

εγω η evi..

εχω προβλημα συνδεσης και μπηκα σαν "αγνωστος"

evi είπε...

να εισαι παντα καλα..:))
καλημερα
φιλια..

Ρένα είπε...

evi. Συγνώμη πήγα να διορθώσω ένα ορθογραφικό λάθος που πάτησα από λάθος και μου σβήστηκε το σχόλιο.
Και πάλι σ' ευχαριστώ για την τοποθέτησή σου και το ενδιαφέρον σου.
Σε φιλώ με εκτίμηση.

Ανώνυμος είπε...

"Η αγάπη χωρίς τον πόνο,
ανήκει στην φαντασία
και στο όνειρο της ουτοπίας"
Συμφωνώ απόλυτα! Μελίτα

Ρένα είπε...

Εχω συμφωνήσει κι εγώ Μελίτα μου με την άποψη του Apokalipsis999 ;ότι η αγάπη χωρίς πόνο ανήκει στην φαντασία.Ισως εκεί βρίσκεται και όλη η μαγεία του.Καλησπέρα Μελίτα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Μην διανοηθείς να κλείσεις το μπλοκ γιατί δεν με έχεις δει να θυμώνω!

Ο καθένας μπορεί να λέει την άποψή του. Κάθε μιά σεβαστή.

Εγώ θέλω να διαβάζω αυτά που γράφεις3 και το εννοώ ΕΝΤΑΞΕΙ?????????

Αντε γιατί δεν θα ξαναπάμε για πανακότα!

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Της καρδιάς μου Ρένα αγαπημένη, δεν έχω να προσθέσω τίποτα!
Η αγαπημένη μου Δέσποινα μίλησε για χρώμα κι άρωμα ψυχής!
Ο αγαπητός Σταμάτης, για τη δυνατή αγάπη που μαρτυράνε τα σημάδια απ' τ' αγκάθια της!
Η γλυκιά Εύη, με την υπέροχη ορμή της νιότης της, απαιτεί το δικαίωμά της στο χρώμα και το άρωμα της ψυχής σου κι εσύ σαν Δασκάλα έχεις υποχρέωση να της εξασφαλίσεις τούτο το δικαίωμά της!
Ο αγαπητός Άρης, έδωσε το στίγμα της εκδικητικής μας απομόνωσης και σε προέτρεψε να γεμίζεις τη δική μας ψυχή αδειάζοντας τη δική σου! Τι πιο γενναιόδωρη ανταλλαγή!
Το αγαπημένο Μελιτάκι μας, επεσήμανε το ακριβό δώρο του πόνου!
Και η Ξεχωριστή κι αγαπημένη μας Μαρία, απείλησε με θυμό στις.... αποχωρήσεις!
Αγαπητοί φίλοι, με καλύψατε απόλυτα και σας ευχαριστώ!
Ρενάκι, το ξέρεις κι εσύ πως όλοι έχουν δίκιο!
Που θ' ακουμπήσω να ξαποστάσω τις ώρες της ανάπαυλας, αν όχι στο ρομαντισμό;
Από που θα πάρω χρώμα τ' όνειρο για να ντύσω, αν όχι από τις λέξεις του έρωτα;
Τι θα με κρατήσει ορθή, στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων, αν όχι η πίστη μου πως ΟΛΑ, τελικά, ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ;
Σε φιλώ!

Ρένα είπε...

Μαρία μου.Από καιρό σκεφτόμουνα, νομίζω ότι το είχαμε συζητήσει και μαζί, αν αυτούς τους καιρούς τους τόσο δύσκολους έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για τα προσωπικά μας προβλήματα.Νόμιζα ότι με τα Πολιτικά και τη φωνή μου έκανα ό, τι μπορούσα για να έχω μια φωνή στην κατάσταση που βιώνουμε.Ηρθε και το σχόλιο του Αρη και με ταρακούνησε. Τώρα για να θυμώσεις αποκλείεται γιατί η εκτίμηση και αγάπη μας είναι βαθιά.Πάντως σας ευχαριστώ για τη θέση σας.Φιλιά.

Ρένα είπε...

Σταυρούλα μου.Ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σας στην επίθεση που δέχτηκα.Ξέρεις πόσο ευαίσθητη είμαι και όπως είπα και στη Μαρία μας ήταν ερωτηματικά που με βασάνιζαν από καιρό. Και μάλιστα αυτό τον τελευταίο καιρό γράφω πολύ δύσκολα. Το μυαλό μου είναι στον τόπο μας στον κόσμο που υποφέρει.Ισως ο Αρης να έχει δίκιο. Αλλά όπως είπα ας έχουμε ένα μικρό δικαίωμα ακόμα στο όνειρο...στο ρομαντισμό...στον έρωτα...στην αγάπη.Αν τα διαγράψουμε όλα τι θα μας απομείνει.Η δυστυχία;Πάντως πρώτη φορά που είχα τόσα πολλά σχόλια!!!Σας ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή.Φιλιά.

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα θα έχουμε θέση στο όνειρο. Αλοίμονο να μας το έπαιρναν κι αυτό.

Μην αναρωτιεσαι για τοσο πεζά πράγματα, αν πρέπει δηλαδη να χουμε ιστολόγιο ή οχι.

Πρέπει να κανουμε οτι μας ευχαριστει και σε οποιον αρεσουμε

Ρένα είπε...

Ναι Μαρία μου...Θα μείνουμε άνθρωποι με αισθήματα μόνο έτσι θα επιζήσουμε
αυτά τα δύσκολα χρόνια. Σε φιλώ και σ'ευχαριστώ.

Άρης Άλμπης είπε...

Αγαπητή συναδέλφισσα
1. Θεωρώ αδιανόητο να κάνω επίθεση σε κάποιον, επειδή δεν μου αρέσουν τα γραφόμενά του. Θα ήταν αγενές και απάνθρωπο. Ό,τι δεν μου αρέσει, δεν το σχολιάζω. Ό,τι βρω ωραίο, το σχολιάζω θετικά.
2. Βρέθηκα στο μπλογκ σου και σταμάτησα, γιατί βρήκα όμορφα περιεκτικά ποιήματα. Η συντριπτική πλειοψηφία τών ποιημάτων που δημοσιεύονται σε μπλογκ και έντυπα πάσχουν από βερμπαλισμό, φορτωμένα με «λυρικές» θολούρες. Τα δικά σου είναι απαλλαγμένα απ’ αυτή την αρρώστια. Εκτός από όμορφα είναι πηγαία και διάφανα.
3. «Θέλω να αδειάσω την ψυχή μου». Η πρόταση αυτή μού άρεσε και τη σχολίασα. Αυτός που αδειάζει την ψυχή του, δίνει στους άλλους, άρα επικοινωνεί. Αδειάζει η ψυχή; Όχι βέβαια. Αυτό είναι ένα ωραίο σχήμα λόγου. Η πηγή που αναβλύζει και της παίρνουν το νερό δεν στερεύει. Συνεχίζει να παράγει. Αυτός που δεν αδειάζει την ψυχή του, παραμένει στον εαυτό του και στη μοναξιά του. Τα ποιήματά σου είναι σαν το νερό της πηγής.
4. Τα πορτοφόλια. Εδώ έγινε η παρεξήγηση. Οι άνθρωποι αγοράζοντας και πουλώντας, αδειάζουν και γεμίζουν τα πορτοφόλια. Αυτοί που δεν έχουν να δώσουν ή να πάρουν με την ψυχή τους, έχουν ως πρώτιστη φροντίδα το πορτοφόλι τους. Αυτοί που αδειάζουν την ψυχή τους βάζουν σε δεύτερη μοίρα το πορτοφόλι-συμφέρον τους.
5. Αν δεν είναι πειστικές οι διευκρινίσεις μου, υπάρχει το μπλογκ μου με άφθονες μοναξιές και συναισθήματα. Θα ήταν οξύμωρο να επιτεθώ σ’ ένα μπλογκ που καταπιάνεται με θέματα που καταπιάνεται και το δικό μου!
Η στεναχώρια σου (η δική μου μεγαλύτερη, γιατί την προκάλεσα) είναι αποτέλεσμα παρεξήγησης. Τονίζω πως το σχόλιό μου ήταν επαινετικό.
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά, καλή συνέχεια στις εμπνεύσεις και στις αναρτήσεις. Αυτό το μπλογκ πρέπει να συνεχίσει.
Με εκτίμηση και πολλή αγάπη

Ρένα είπε...

Αρη Αλμπη. Νομίζω ότι ανταλλάσαμε απόψεις και τίποτε άλλο.Απλά εγώ συσχετίζοντας τη σημερινή κατάσταση με τα άδεια πορτοφόλια πίστεψα ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να προβληματίζουμε ακόμα περισσότερο τους αναγνώστες μας.Αυτό κατάλαβα διότι με είχε προβληματίσει και μένα αρκετά.Δεν υπάρχει καμμία παρεξήγηση και είμαι πάντα έτοιμη να δέχομαι και την καλή και την κακή κριτική. Μη σε απασχολεί άλλο και με πρώτη ευκαιρία θα επισκευτώ το μπλοκ σου.
Σ' ευχαριστώ για τις εξηγήσεις και τα καλά σου λόγια. Εύχομαι καλό βράδυ.